Γεώργιος Παπανδρέου {13 Φεβ 1888 - 1 Νοε 1968}

«Μόνον μέσα εἴς τήν Σοσιαλιστικήν Πανευρώπην ἐπικουρούμενη ἀπό τήν ἡθικήν καί ὑλική δύναμιν τοῦ Φιλελεύθερου Ἀγγλοσαξωνισμοῦ, ἡμπορεῖ ἡ Ἑλλάς νά εὕρη τό αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας της, ἀπέναντι τοῦ καταθλιπτικοῦ κινδύνου τοῦ κομμουνιστικοῦ Πανσλαβισμοῦ» (Ιουν 1943) Από την αναφορά του Γ. Παπανδρέου προς το Στρατηγείο Μ. Ανατολής

Ο Γεώργιος Παπανδρέου γεννήθηκε την 13 Φεβ 1888 στο Καλέντζι  Αχαΐας. Διετέλεσε τρεις φορές πρωθυπουργός, το 1944, το 1963 και το 1964, συνολικά επί 2,5 έτη.  Έμεινε στην ιστορία με το προσωνύμιο «Γέρος της Δημοκρατίας». Ο πατέρας του ήταν ο ιερέας Ανδρέας Σταυρόπουλος. Το 1901 άλλαξε το επώνυμο του σε Παπανδρέου. Αποφοίτησε με άριστα από την νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών  το 1909 και συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο. Δεν έλαβε  μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους, απαλλαγείς  λόγω προβλημάτων υγείας. Ο αδελφός του Νίκος σκοτώθηκε στην μάχη του Κιλκίς (Ιουλ 1913).

Η Πολιτική του Καριέρα

Ο Γ. Παπανδρέου προσχώρησε στο κόμμα των Φιλελευθέρων και στήριξε τον Ε. Βενιζέλο. Μετά την επικράτηση του Ελευθερίου Βενιζέλου και την απομάκρυνση του Κωνσταντίνου από το θρόνο (Ιουν 1917 - Νοε 1920), διορίσθηκε Γενικός Διευθυντής Νήσων Αιγαίου με έδρα την Χίο. Παντρεύτηκε την Σοφία Μινέικο (κόρη του Ζίγκμουντ Μινέικο, Πολωνού αριστοκράτη), με την οποία απέκτησε τον Ανδρέα Παπανδρέου (5 Φεβ 1919). Μετά την πτώση του Βενιζέλου το Νοε του 1920, μετέβη για ένα διάστημα στην Κωνσταντινούπολη. Συμμετείχε στην «επαναστατική» κυβέρνηση του συνταγματάρχη Στυλιανού Γονατά ως υπουργός Εσωτερικών. Αντιτάχθηκε στην εκτέλεση των Έξι. Διετέλεσε σε διάφορα υπουργεία στην κυβέρνηση Ε.

Βενιζέλου από το 1828 έως 1832. Ως υπουργός παιδείας συνέδεσε το όνομα του με μία ευρεία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την ανέγερση 3200 σχολείων. 

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος   

Ο Γ. Παπανδρέου ήταν ένας από τους λίγους βουλευτές που δεν έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Μεταξά τον Απρ του 1936. Κατά την γερμανική κατοχή συνελήφθη  από του Ιταλούς και φυλακίσθηκε για τρεις μήνες. Το 1944 διέφυγε στην Μέση ανατολή, όπου τον Απρίλιο διαδέχθηκε τον Σοφοκλή Βενιζέλο στην θέση του πρωθυπουργού, στην εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση. Στην διάσκεψη του Λιβάνου πέτυχε τον σχηματισμό «Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος», στην οποία συμμετείχαν όλα τα πολιτικά κόμματα και οι αντιστασιακές  οργανώσεις, συμπεριλαμβανομένου και του ΕΑΜ. Την 18 Οκτ 1944, ύψωσε την ελληνική σημαία στον ιερό βράχο της Ακροπόλεως, μετά την απελευθέρωση των Αθηνών. Τον Δεκέμβριο του 44 ως πρωθυπουργός συμμετείχε στην καταστολή της κομμουνιστικής ανταρσίας.

Ο Ανένδοτος

Το 1961 ίδρυσε την Ένωση Κέντρου, στην οποία συμμετείχαν φιλελεύθεροι βενιζελικοί και απογοητευμένοι συντηρητικοί. Μετά τις εκλογές του Οκτ του 1961, κήρυξε τον «ανένδοτο αγώνα» κατά της κυβερνήσεως του Κ. Καραμανλή και του Στέμματος, καταγγέλλοντας ότι, το αποτέλεσμα των εκλογών υπήρξε αποτέλεσμα «βίας και νοθείας». Το Φεβ του 1964 κέρδισε τις εκλογές λαμβάνοντας το 54% των ψήφων και 171 έδρες. Κατά την ελληνοτουρκική κρίση  λόγω του Κυπριακού, τον Ιούλιου  του 1964, απέστειλε μια μεραρχία στην μεγαλόνησο, ενώ δεν κατόρθωσε να πείσει τον Μακάριο να αποδεχθεί το σχέδιο Άτσεσον. Την 15 Ιουλ 1965 υπέβαλλε την παραίτηση της κυβερνήσεως του, λόγω αρνήσεως του Βασιλέως Κωνσταντίνου να αναλάβει το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης.

Ακολούθησε μία ταραγμένη πολιτική περίοδος, η οποία κατέληξε στο στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967. Ο Γ. Παπανδρέου υπήρξε ένας γνήσιος κεντρώος δημοκράτης, συμβιβαστικός και όταν χρειάσθηκε δυναμικός, ο οποίος παρέμεινε πάντοτε πιστός στις αρχές του και τα πιστεύω του.  Απεβίωσε  την 1 Νοε 1968 στην Αθήνα. Η κηδεία του αποτέλεσε την αφορμή της πρώτης διαδηλώσεως κατά του στρατιωτικού καθεστώτος.

Αντγος εα Ιωάννης Κρασσάς