Η Διάσκεψη της Γιάλτας

«Ὁ ἀνόητος οὔτε συγχωρεῖ οὔτε ξεχνᾶ.

Ὁ ἀφελής καί συγχωρεῖ καί ξεχνᾶ.

Ὁ ἔξυπνος συγχωρεῖ ἀλλά δέν ξεχνᾶ.»

Thomas Szazz Ουγροαμερικάνος Ψυχίατρος

Κατά το χρονικό διάστημα από 4 έως 11 Φεβ του 1945, οι τρεις μεγάλοι νικητές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου συναντήθηκαν στην Γιάλτα της Κριμαίας. Ο σκοπός της συνάντησης αφορούσε στην κατοχύρωση των κερδών και την εξασφάλιση των συμφερόντων τους στο παγκόσμιο μεταπολεμικό περιβάλλον. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστων Τσώρτσιλ ήταν 70 χρονών και ο Ιωσήφ Στάλιν 65. Ο  Αμερικανός Πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ ήταν 62 χρονών, αλλά αντιμετώπιζε τα περισσότερα προβλήματα υγείας, τα οποία  τον οδήγησαν στον θάνατο δύο μήνες μετά

την διάσκεψη.

Η διακήρυξη  της Διάσκεψης

Μετά το τέλος της σύσκεψης υπεγράφη κοινή διακήρυξη, τα κύρια σημεία της οποίας αφορούσαν: Την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας τάξης αφιερωμένης εις την ειρήνη, την ασφάλεια, την ελευθερία και την ευημερία της ανθρωπότητας. Την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, τον διαμελισμό, την κατοχή και την αποβιομηχανοποίηση της χώρας. Την παραπομπή στην δικαιοσύνη των εγκληματιών του πολέμου. Την καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας, πολεμικών αποζημιώσεων ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εκ των οποίων τα μισά θα ελάμβανε η ΕΣΣΔ. Την ίδρυση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, στο κανονισμό λειτουργίας του οποίου, θα απολάμβαναν το δικαίωμα αρνησικυρίας (βέτο) σ’ όλες τις αποφάσεις του, τα μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας. Την εξασφάλιση σ’ όλα τα κράτη να εκλέξουν τις κυβερνήσεις των. Ο Στάλιν συμφώνησε να  κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ιαπωνίας, 3 μήνες μετά την παράδοση της Γερμανίας, με αντάλλαγμα τις Αλεούτιες νήσους, τη νότιο Σαχαλίνη, το λιμάνι του Πορτ Άρθουρ  και τον έλεγχο της Μογγολίας.

Το δίκαιο του Ισχυρότερου

Αυτό που ένωνε τους τρεις ηγέτες ήταν το κοινό τους μίσος για τον Χίτλερ. Ο Στάλιν μέχρι τον Ιούνιο του 1941, ήταν σύμμαχος τους. Στην Γιάλτα προσπάθησε να κατοχυρώσει τα εδαφικά κέρδη και από αυτή την περίοδο. Ήταν φανερό ότι οι δύο ισχυροί παίκτες της συναντήσεως ήταν ο Στάλιν και ο Ρούσβελτ. Η αμερικανική αποστολή αριθμούσε 700 άτομα, ενώ η βρετανική ήταν μικρότερη σε αριθμό. Κατά τρόπο κυνικό έγινε αποδεκτό και από τους τρεις ότι τα μικρότερα έθνη δεν μπορούσαν να αποτελούν ισότιμους εταίρους. Ο Ρούσβελτ  πίστευε αφελώς, ότι ο Στάλιν είχε την ίδια αντίληψη όσον αφορά τα δημοκρατικά δικαιώματα των λαών. Οι απαιτήσεις της Ρωσίας  για τον πλήρη έλεγχο όλων των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και οι εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος της Πολωνίας τον προσγείωσαν στην σκληρή πραγματικότητα. Ο Τσώρτσιλ προσπάθησε να διασώσει την βρετανική αυτοκρατορία, υπερασπίσθηκε την Γαλλία, όπως επίσης την αποφυγή «διάλυσης» της Γερμανίας με την επιβολή δυσβάσταχτων όρων. 

Ο Ψυχρός Πόλεμος 

Μετά την λήξη της διασκέψεως αυξήθηκε η καχυποψία μεταξύ των ηγετών και στην ουσία άρχισε η περίοδος της περιόδου ανταγωνισμού των δύο υπερδυνάμεων, η οποία έμεινε γνωστή σαν ψυχρός πόλεμος. Σε σύγκριση με την σύσκεψη ειρήνης των Παρισίων, μετά την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στην οποία συμμετείχαν 32 κράτη, η διάσκεψη της Γιάλτας υπήρξε περισσότερο αποτελεσματική, όσον αφορά την διατήρηση της ειρήνης και την δημιουργία του ΟΗΕ. Στα κράτη στα οποία ελήφθησαν αποφάσεις εναντίον της βουλήσεως των λαών τους,  δημιουργήθηκαν πληγές οι οποίες ακόμα αιμορραγούν και θέτουν σε κίνδυνο την διεθνή ασφάλεια και την ειρήνη. Η χώρα μας από την διάσκεψη της Γιάλτας δεν  έλαβε  το καλύτερο, αλλά  ούτε και το χειρότερο, σε κάθε περίπτωση όμως, η ένταξη της στις Δυτικοευρωπαϊκές Δημοκρατίες υπήρξε το μεγάλο μας κέρδος. Οι αποφάσεις της Γιάλτας έχουν στοιχειώσει στην μνήμη του Γερμανικού λαού, ο οποίος τιμωρήθηκε και εξευτελίσθηκε κατά τρόπον παραδειγματικό, για τα πεπραγμένα  του Χίτλερ.

Αντιστράτηγος εα Ιωάννης Κρασσάς