18 Οκτωβρίου 1912 – ΤΟ ΠΑΡΑΤΟΛΜΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΥΠΟΠΛΟΙΑΡΧΟΥ ΒΟΤΣΗ.

Δρ Ιωάννης Παρίσης

Η συμβολή του Πολεμικού Ναυτικού στο έπος των Βαλκανικών Πολέμων ήταν καταλυτική αφού, έχοντας εξασφαλίσει τον απόλυτο έλεγχο του Αιγαίου, απαγόρευσε στην Τουρκία την μεταφορά ενισχύσεων στα μέτωπα της Μακεδονίας (έναντι του Ελληνικού Στρατού) και της Θράκης (έναντι των Βουλγάρων). Παράλληλα, έδινε την δυνατότητα στην ελληνική διοίκηση να μεταφέρει δυνάμεις και εφόδια στα παράλια της Μακεδονίας.

Το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1912 δύο ημέρες μετά την απελευθέρωση της Βέροιας και της Κατερίνης και ενώ η Στρατιά εκινείτο προς Γιαννιτσά, έλαβε χώρα ένα ιδιαίτερα παράτολμο ναυτικό εγχείρημα.

Ανοικτά των ακτών της Πιερίας ευρίσκονταν τα ΤΟΡΠΙΛΟΒΟΛΛΑ 11 και 15 και το οπλιταγωγό ΣΦΑΚΤΗΡΙΑ, με αποστολή τον εφοδιασμό της 7ης Μεραρχίας που βρισκόταν στην Πιερία. Από τις 15 Οκτωβρίου τα τρία πλοία κινούνταν μεταξύ Λιτοχώρου και Σκάλας Κατερίνης, αποκλείοντας κάθε προσπάθεια τουρκικού πλοίου να προσεγγίσει την πιερική ακτή.

Τη νύκτα της 18ης προς τη 19η Οκτωβρίου το ελληνικό ΤΟΡΠΙΛΟΒΟΛΟ 11 με κυβερνήτη τον Υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση, εισήλθε απαρατήρητο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης και ανατίναξε με δύο τορπίλες το γερασμένο τουρκικό θωρηκτό «Φετχί Μπουλέντ», το οποίο με τα μεγάλου βεληνεκούς πυροβόλα του είχε αναλάβει την προστασία της πόλης από ξηράς και θαλάσσης.

Το γεγονός αυτό είχε σημαντική επίδραση στο ηθικό των αμυνομένων Τούρκων και επηρέασε την απόφαση του Ταξίν Πασά να παραδώσει την πόλη στον προελαύνοντα Ελληνικό Στρατό.

Στο εγχείρημά του ο Βότσης βοηθήθηκε από δύο ντόπιους, από το Λιτόχωρο: τον Μιχαήλ Κουφό, καπετάνιο ενός μικρού ιστιοφόρου και τον φίλο του Νίκο Βλαχόπουλο που γνώριζε καλά τα δρομολόγια από τα αβαθή των εκβολών του Αξιού, ώστε να αποφύγουν τους προβολείς και τα τουρκικά πυροβόλα του Καραμπουρνού.

parisis.wordpress.com