Σάββας Καλεντερίδης: Ο διχασμός και ο βάλτος

Ο Ερντογάν δοκιμάζει τις αντοχές της κοινωνικής συνοχής στην Τουρκία. Μετά την απομάκρυνση από τις θέσεις τους δεκάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και στρατιωτικών, λόγω της υποτιθέμενης σχέσης τους με το δίκτυο του Φετουλάχ Γκιουλέν, και ενώ είναι έτοιμες οι λίστες των προγραφών και στο πανίσχυρο υφυπουργείο Θρησκευτικών Υποθέσεων, όπου ο Γκιουλέν φέρεται να έχει ισχυρή επιρροή, τώρα έρχεται και η σειρά των διώξεων για τους Κούρδους. 

Αφού ήδη έχουν παυθεί από τα καθήκοντά τους αρκετοί δήμαρχοι, προσκείμενοι στο Κόμμα της Δημοκρατίας των Λαών (HDP), και στη θέση τους έχουν τοποθετηθεί Επίτροποι του τουρκικού κράτους, αφού έχει αρθεί η ασυλία και έχουν ήδη κληθεί να καταθέσουν ως ύποπτοι για συμμετοχή ή υποστήριξη τρομοκρατικής οργάνωσης (PKK) αρκετοί βουλευτές του HDP, την Πέμπτη το μεσημέρι το υπουργείο Παιδείας της Τουρκίας έδωσε στη δημοσιότητα τα ονόματα 11.500 εκπαιδευτικών που απομακρύνονται από το υπουργείο, δηλαδή απολύονται, λόγω της υποτιθέμενης υποστήριξης προς το PKK. Και σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, αναμένονται και άλλες απολύσεις, για ανάλογους λόγους, άλλων δημοσίων υπαλλήλων.

Λίγο μετά την απόπειρα πραξικοπήματος: Υποστηρικτές του Ερντογάν με ομοίωμα του Γκιουλέν, έτοιμοι να το παραδώσουν στις φλόγες (φωτ.: EPA / Sedat Suna)Το θέμα δε είναι ότι όλοι αυτοί οι δεκάδες χιλιάδες υπάλληλοι και εκπαιδευτικοί που απολύονται από το Δημόσιο δεν έχουν καμία δυνατότητα προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια, λόγω του ότι στην Τουρκία ισχύει η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, που εφαρμόστηκε αμέσως μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.

Την ίδια στιγμή, και ενώ τουρκικά στρατεύματα έχουν εισβάλει στο έδαφος της Συρίας και διευρύνουν το έδαφος που κατέχουν προς Νότον, προετοιμάζοντας την επίθεση εναντίον της στρατηγικής σημασίας πόλη Ελ Μπαμπ που κατέχουν οι τζιχαντιστές του ΙΚ, και τον έλεγχο της Ιεράπολης/Μένπετζ που είναι στα χέρια των Δημοκρατικών Δυνάμεων της Συρίας και των Κούρδων, από της 12ης Αυγούστου, μονάδες των ειδικών δυνάμεων με την υποστήριξη επιθετικών ελικοπτέρων και μαχητικών της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας διεξάγουν ευρείας κλίμακας επιχειρήσεις τουλάχιστον σε δύο σοβαρά μέτωπα στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν.

Τι μας δείχνουν όλα αυτά; Ότι η Τουρκία, και ο ίδιος ο Ερντογάν, μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου και μετά την απελευθέρωση της Ιεράπολης/Μένπετζ, που έγινε περίπου έναν μήνα μετά, είδε ολοζώντανο το φάσμα της απειλής της ομοσπονδοποίησής της και αυτό λειτούργησε ως ένα συνολικό σοκ που οδήγησε τον Ερντογάν στην απόφαση να κινηθεί εναντίον οποιουδήποτε θεωρείται απειλή για την εξουσία του (Γκιουλέν και συνεργάτες του) και για την ενότητα της Τουρκίας (Κούρδοι της Συρίας αλλά και της Τουρκίας).

(Φωτ.: EPA / Sedat Suna) Μετά από αυτό το σοκ ο Ερντογάν κινητοποίησε όλες τις πολιτικές, διπλωματικές και στρατιωτικές δυνάμεις που διαθέτει η Τουρκία, και αφού εξασφάλισε τακτικού χαρακτήρα συμμαχίες με Ρωσία, Ισραήλ και Συρία χωρίς να διαταράξει τη στρατηγική της σχέση με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, και άρχισε έναν παράτολμο πόλεμο κατά πάντων.

Οι διώξεις οπαδών του Γκιουλέν και συμπαθούντων του κουρδικού κινήματος και η βίαιη απομάκρυνσή τους από το τουρκικό κράτος, ο πόλεμος εναντίον των Κούρδων ανταρτών που δραστηριοποιούνται στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν και η εισβολή του τουρκικού στρατού στη Συρία είναι κινήσεις που από τη μια μπορεί να καταναλώσουν σημαντικά πολιτικοδιπλωματικά αποθέματα της Τουρκίας και από την άλλη αυξάνουν τουλάχιστον αναλογικά τις πιθανότητες κάτι να μην πάει καλά σε κάποιο από τα μέτωπα, με απρόβλεπτες συνέπειες και για τα άλλα.

Ιδιαίτερα η εισβολή στη Συρία αποτελεί ένα εγχείρημα που ενέχει πολλούς κινδύνους και ήδη σοβαροί αναλυτές θέτουν ρητορικά το εξής ερώτημα:

«Καλά και εύκολα μπήκαμε στη Συρία. Όσο οι επιχειρήσεις συνεχίζονται και προχωράμε σε βάθος, έχει αναρωτηθεί κανείς πώς θα απεμπλακούμε και πώς θα βγούμε από κει;».

Μάλιστα ένας εξ αυτών, εξειδικεύοντας, θέτει το εξής ερώτημα: «Μέχρι στιγμής οι τζιχαντιστές αποσύρονται και αποφεύγουν τις συγκρούσεις με τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, που αποτελείται αποκλειστικά από μισθοφόρους, και με τον τουρκικό στρατό που τους υποστηρίζει. Αν όσο πλησιάζουμε στην Αλ Μπαμπ, που μετά τη Ράκκα είναι το πιο ισχυρό τους προπύργιο, αρχίσουν να ανθίστανται και αν μπροστά στον κίνδυνο διαλυθούν οι μισθοφόροι του ΕΣΣ, τότε πώς θα αντιμετωπίσουν τους τζιχαντιστές οι Τούρκοι στρατιώτες σε έναν κατοικημένο τόπο όπως η Αλ Μπαμπ;».

Όταν από την πρώτη μέρα της εισβολής μιλούσαμε για τον «βάλτο της Συρίας», κάτι τέτοιο εννοούσαμε.

Εύκολα μπαίνεις και πολύ δύσκολα βγαίνεις...

http://infognomonpolitics.blogspot.gr/