Γνωρίστε τους - Η υπερήφανη και άκρως επιτυχημένη ομάδα της boccia

Το πιθανότερο είναι πως δεν ξέρεις ότι στους Αγώνες του Λονδίνου, η ομάδα που μας εκπροσώπησε στην boccia πήρε το χρυσό. Ήταν το μοναδικό χρυσό της χώρας σε αυτούς τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς. Στο Ρίο πήραν το χάλκινο. Και ναι ήλθε η ώρα να γνωρίσεις όλους τους εκπροσώπους μας σε αυτό το σπορ.

Νικόλας Παπανός, Γρηγόρης Πολυχρονίδης και Μαρία Ελένη Κορδάλη συνέθεσαν την ομάδα που στους Αγώνες του Λονδίνου, το 2012 είχαν προσφέρει στη χώρα το μοναδικό χρυσό που απήλαυσε σε εκείνους τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς. Τα παιδιά αυτά βρίσκονταν στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης για δυο συναπτά έτη, ενώ συνέχισαν να εμφανίζονται μεταξύ των καλύτερων και τα χρόνια που ακολούθησαν έως το Ρίο.

Ενδεχομένως φέτος να έμαθες πως εκεί οι Παπανός, Πολυχρονίδης και το νέο μέλος της παρέας τους, η Άννα Ντέντα φόρεσαν το χάλκινο. Πριν προχωρήσω στη γνωριμία με τους αθλητές, μάλλον πρέπει να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το άθλημα.

Η λέξη "boccia" προέρχεται από τη λατινική λέξη για το "αφεντικό" (bottia). Είναι άθλημα ακριβείας, τεχνικής και στρατηγικής, που αφορά μπάλα. Έχει σχεδιαστεί, για να μπορεί να παίζεται από άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη νευρολογική διαταραχή με παρόμοια αποτελέσματα, όπως είναι η μυϊκή δυστροφία ή ο τραυματικός τραυματισμός εγκεφάλου. Έχει διαπιστωθεί πως τους προσφέρει τη δυνατότητα να αναπτυχθούν σωματικά, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να ενταχθούν στις καθημερινές δραστηριότητες του κοινωνικού συνόλου. Οι ρίζες του έχουν εντοπιστεί στην Αίγυπτο, το 5000 π.Χ. και μετά στην Αρχαία Ελλάδα, το 800 π.Χ., για να το μάθουν στους Ρωμαίους και από εκεί να γνωρίσει μεγαλύτερη επέκταση. Θεωρείται το πιο παλαιό άθλημα της ιστορίας.

Είναι ατομικό σπορ, που παίζεται από ντουέτα και από τριάδες. Στόχος είναι να ρίξουν οι παίκτες την πλαστική μπάλα τους (χρώματος κόκκινου ή μπλε -ανάλογα με την ομάδα), όσο πιο κοντά μπορούν στη λευκή μπάλα (είναι ο στόχος και είναι γνωστός ως jack). Οι μπάλες προωθούνται με τα χέρια ή τα πόδια και αν η αναπηρία είναι ακόμα πιο σοβαρή, με μια βοηθητική συσκευή. Στο τέλος κάθε γύρου, ο διαιτητής μετρά την απόσταση των χρωματιστών μπαλών από την άσπρη. Δίνει ένα βαθμό στην ομάδα που είναι πιο κοντά στο στόχο. Νικά αυτή που θα έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς, στο τέλος του παιχνιδιού. Ο αριθμός των γύρων εξαρτάται από τον αριθμό των μετεχόντων. Σε ατομικό επίπεδο, οι γύροι είναι 4 και οι μπάλες κάθε παίκτη 6. Στα ζευγάρια, οι γύροι παραμένουν τέσσερις, αλλά οι μπάλες κάθε παίκτη γίνονται τρεις και στις τριάδες, οι γύροι είναι έξι και μοιράζονται από 2 μπάλες σε κάθε αθλητή.

Οι κατηγορίες

ΒC1: είναι για παίκτες που ρίχνουν την μπάλα με το χέρι ή το πόδι. Ένας βοηθός μετακινεί το αμαξίδιο ή τους δίνει την μπάλα.

ΒC2: είναι για παίκτες που ρίχνουν την μπάλα με το χέρι. Δεν υπάρχει βοηθός.

BC3: είναι για παίκτες που έχουν σημαντική φυσική αναπηρία και μπορούν να χρησιμοποιήσουν βοηθητική συσκευή για να ρίξουν την μπάλα. Υπάρχει η δυνατότητα βοηθού -του απαγορεύεται η οπτική επαφή με το παιχνίδι.

BC4: είναι για παίκτες που έχουν άλλες σημαντικές φυσικές αναπηρίες. Δεν υπάρχει βοηθός.

Άννα Ντέντα

Η γεννημένη στης 21/10 του 1981, στα Τίρανα, Άννα είχε δηλώσει πως νιώθει ευλογημένη που κέρδισε την πρόκριση στο Ρίο. Ασχολήθηκε πρώτη φορά με την boccia το 2014, για να αποδείξει ότι η αναπηρία δεν είναι εμπόδιο. Για αυτό και λέει πως "η δυσκολία είναι μόνο στο μυαλό του καθενός. Όποια αναπηρία και αν έχεις, είναι στο μυαλό. Μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις", ενώ επιβεβαίωσε το γεγονός πως το άθλημα της "ανοίγει το μυαλό, ανοίγει ορίζοντες". Είχε προειδοποιήσει πως "περιμένουμε μετάλλιο στα ζευγάρια με τον Νικόλα Παπανό και τον Γρηγόρη Πολυχρονίδη. Στα ατομικά, θα δώσω τη μάχη και ό,τι γίνει. Πρώτα ο Θεός θα πάνε όλα καλά".

Προπονείται καθημερινά από τις 09.30 έως τις 15.30 και δεν παραλείπει ποτέ να λέει ευχαριστώ στην οικογένεια της, για τη στήριξη που της παρέχει. "Όλοι οι τετραπληγικοί χρωστάμε ένα ευχαριστώ σε όσους μας στηρίζουν. Χωρίς αυτούς δεν θα κάναμε τίποτα. Ξέρω τι σημαίνει για έναν τετραπληγικό να φτάσει στο σημείο να πάρει μέρος στο ύψιστο αθλητικό γεγονός. Η αδελφή μου έχει παρατήσει τα πάντα για να με στηρίξει (είναι η συνοδός της στους αγώνες), όπως και η μητέρα μου και ο πατέρας μου και φυσικά, ο προπονητής μας Γιώργος Τζήμας που είναι πάντα δίπλα μας". Στη σύντομη διαδρομή της στο σπορ, η Άννα έχει κατακτήσει 2 χρυσά, 4 ασημένια και 2 χάλκινα και δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρώτο χρυσό, στην πρώτη διεθνή διοργάνωση που μετείχε ποτέ (European Continental Cup 2015, ζευγάρια BC3). Γενικότερα, πιστεύει πως... κάποια στιγμή ο Τομ πρέπει να φάει τον Τζέρι! Πρότυπο της είναι ο Γρηγόρης Πολυχρονίδης. Είναι και το ταίρι της στο διπλό.

Γρηγόρης Πολυχρονίδης

Η δύναμη και η δίψα για ζωή, παρά τα έντονα εκ γενετής κινητικά προβλήματα (έχει νωτιαία μυική ατροφία), είχαν οδηγήσει τον Πόντιο, Γρηγόρη στην ενασχόληση του με το boccia το 2007. Είχε έλθει από το Βατούμι της Γεωργίας, στην Αθήνα και το Περιστέρι, όταν ήταν 8 χρόνων. Οι γονείς του άφησαν μια στρωμένη ζωή στην τότε Σοβιετική Ένωση, για να επιστρέψουν στην Ελλάδα, με τα παιδιά τους (έχει μια αδελφή). Ο πατέρας του, Δανιήλ ήταν μαέστρος και η μητέρα του, Ελένη πτυχιούχος Φιλολογίας.

Το 2001 ο Γρηγόρης μπήκε στο Τμήμα Λογιστικής και Χρηματοοικονομικής, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σε μια τυχαία συνάντηση με πρώην φυσικοθεραπευτή του έμαθε για τα σπορ με τα οποία θα μπορούσε να ασχοληθεί. Διάλεξε το συγκεκριμένο, γιατί έχει σχέση με τα μαθηματικά και μπήκε στη διαδικασία δημιουργίας συλλόγου, στον οποίο αφοσιώθηκε το 2005, οπότε πήρε πτυχίο. Δεν ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό, γιατί αποφάσισε να "επενδύσει" στον αθλητισμό και δεν το μετάνιωσε ποτέ.

Το 2002 συμμετείχε για πρώτη φορά σε πανελλήνιο πρωτάθλημα και ένα χρόνο αργότερα, εκπροσώπησε τη χώρα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Πιστεύει ότι τα πάντα είναι δυνατά, γεγονός που αποδεικνύεται από τα 2 χρυσά, τα 5 ασημένια και το 1 χάλκινο μετάλλιο που έχει φορέσει. Η οικογένεια ήταν πάντα δίπλα του και τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται με τη μνηστή του, Κατερίνα. "Από μικρός έλεγα στον εαυτό μου ότι πρέπει να κάνω τα πράγματα που μπορώ" εξηγεί, πριν καταλήξει "στα σχολεία που επισκέπτομαι, λέω στα παιδιά να προσπαθούν πάντα να γίνονται καλύτεροι και να προσαρμόζονται στις όποιες αντιξοότητες κρύβει ο παράγοντας "ζωή".

Νικόλαος Πανανός

Στα χρόνια που ασχολείται με το σπορ, έχει βρεθεί και στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Στο χώρο του είναι ένας από τους καλύτερους αθλητές που έχουν ασχοληθεί ποτέ με το boccia. Στην Ελλάδα είναι εκείνος που τελεί χρέη μέντορα, για τα νέα μέλη. Και το κάνει με αγάπη και αφοσίωση. Ο συνοδός του είναι ο Ανδρέας Κεραμιδάς, ο οποίος αναλαμβάνει και τις συνεντεύξεις του πρωταθλητή -δεν μπορεί να μιλήσει λόγω εγκεφαλικής παράλυσης.

Η εκκίνηση δόθηκε τον Γενάρη του 2007, οπότε έκρινε πως το boccia έχει ενδιαφέρον. Στην πρώτη διεθνή συμμετοχή, το 2009 πήρε την τρίτη θέση. Έχει 2 χρυσά, 1 ασημένιο και μια τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο του 2014. Σκέφτεται πάντα θετικά και όπως μπορείς να καταλάβεις, αυτό τον έχει οδηγήσει σε πολλά μέρη. Πριν την αναχώρηση για το Ρίο, είχε εξηγήσει ότι "έχω αποφασίσει πως σε αυτούς τους Αγώνες θα ολοκληρώσω την καριέρα μου". Και το έκανε με τον ιδανικό τρόπο. Ο Νίκος γεννήθηκε στις 29/3 του 1968 στην Αθήνα και κατοικεί στην Ηλιούπολη. Το 2012 είχε τιμηθεί από τον ΠΣΑΤ.

Παναγιώτης Σουλάνης

Η κατηγορία στην οποία ανήκει είναι η BC1. Γεννήθηκε στις 9/4 του 1991, στην Αθήνα και ζει στη Νίκαια. Ανήκει στο ΑΣΑΧ Άγιος Χριστόφορος και προπονητής του είναι ο Γιώργος Τζήμας. Προκρίθηκε στο Ρίο "έπειτα από μεγάλη προσπάθεια, γιατί στο συγκεκριμένο σπορ η ατομική πρόκριση είναι εξαιρετικά δύσκολη. Είμαι υπερήφανος που το κατάφερα". Είχε μετάσχει και στο Λονδίνο το 2012 και στόχος από τη Βραζιλία ήταν να μπει στους "8". Ευχή του ήταν να επιστρέψει με μετάλλιο. Δεν βρήκε λόγια να περιγράψει τη χαρά που του έδωσε η πρόκριση σε αυτούς του Παραολυμπιακούς. Το χαμόγελο του όμως, τα έλεγε όλα.

Ξεκίνησε να ασχολείται το 2005, στην Ηλιούπολη και το 2009 μετείχε στην πρώτη διεθνή διοργάνωση. Η πρώτη διάκριση ήλθε το 2013, οπότε πήρε το αργυρό στο Ευρωπαϊκό της Πορτογαλίας. Δυο χρόνια αργότερα, πήρε το χρυσό στην αντίστοιχη διοργάνωση που διεξήχθη στη Βαρκελώνη. Στο Παγκόσμιο του Πεκίνο φέτος, πήρε την 4η θέση και αυτή του έδωσε το εισιτήριο για το Ρίο. Το μήνυμα του σε άτομα με αναπηρία είναι "πρέπει να βγείτε από τα σπίτια σας και να ασχοληθείτε με τον αθλητισμό, γιατί είναι χαρά και διασκέδαση". Λατρεύει τη μουσική και αγαπημένο του τραγούδι είναι ο "Σουλτάνος της Βαβυλώνας" του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Έχει δίπλα του την οικογένεια του, την οποία ευχαριστεί και την κολλητή του, Βασιλική.

Χρυσή Μόρφη-Μέτζου

"Είμαι ευγνώμων που θα συμμετέχω στους Αγώνες του Ρίο. Πριν συνταξιοδοτηθώ δούλευα στον ΟΤΕ, που ήταν χορηγός του Αθήνα 2004 και αναρωτιόμουν: εγώ άραγε, θα καταφέρω να συμμετέχω σ` ένα τόσο μεγάλο αθλητικό γεγονός; Τα κατάφερα και είμαι χαρούμενη. Δεν το πιστεύω ακόμα. Είναι ένα όνειρο" δήλωσε πριν κάνει το ταξίδι για τη Βραζιλία. Η γεννημένη στις 17/9 του 1971 Χρυσή, είναι κάτοικος Αθηνών και ανήκει στην κατηγορία BC4, σε ατομικό επίπεδο.

Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολήθηκε συστηματικά με το boccia. "Ως προς αυτό, με βοήθησε πολύ ο προπονητής μου, Χρήστος Τζήμας, ο οποίος είναι και ομοσπονδιακός. Αυτή η πορεία έχει και άλλους ανθρώπους που είναι αφανείς. Ένας είναι ο πατέρας μου, με τον οποίο για αρκετά χρόνια στο υπόγειο του σπιτιού μου προσπαθούσα να αλλάξω τον τρόπο που πετάω τις μπάλες. Ξεκίνησα χωρίς εφόδια αυτό το σπορ. Χωρίς ταλέντο, τεχνική ή φυσική κατάσταση. Τα δυο πρώτα χρόνια ήταν πολύ μοναχικά. Κατά καιρούς βρέθηκαν δίπλα μου και άλλοι άνθρωποι, που είναι εθελοντές. Το boccia αφορά ανθρώπους με σοβαρά κινητικά προβλήματα και βασίζεται πάνω στην οικογένεια και τον εθελοντισμό. Αν δεν έχεις συνοδό ή μεταφορικό μέσο, εμποδίζεται η εξέλιξη σου. Σημαντικός παράγοντας για εμένα ήταν η Ευδοκία Παπαϊωάννου, η πρώτη που πίστεψε σε εμένα. Ο Σωτήρης Χρονόπουλος με βοηθά αυτήν την εποχή. Ο ειδικός αθλητισμός είναι πολύ δύσκολο χόμπι και ακριβό καμια φορά. Νιώθω τυχερή που έχω δίπλα μου ανθρώπους που πιστεύουν σε εμένα. Ειδικότερα παλαιότερα, όταν δεν πίστευα εγώ σε εμένα".

Ανήκει στο σύλλογο Α.Σ.Α.Χ. της Παιανίας. Η αδελφή της, Ασημίνα είναι πρωταθλήτρια στη σφυροβολία και μέλος της Εθνικής.