Η «σικέ» αναθεώρηση Συντάγματος της πΓΔΜ και η στάση των Ελλήνων!

«Λαός που ξεχνά και δεν σέβεται την ιστορία του και το παρελθόν του είναι καταδικασμένος να τα ξαναζήσει»

Το ζήτημα του ονόματος προέκυψε το 1991, όταν τα Σκόπια αποσχίστηκαν από την ομοσπονδιακή Γιουγκοσλαβία και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους υπό το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους ο τότε πρόεδρος Κίρο Γκλιγκόροφ ζήτησε διεθνή αναγνώριση με επιστολή προς τους ηγέτες όλων των κρατών του κόσμου. Αργότερα δήλωσε ότι ο λαός του ήρθε στα σημερινά εδάφη αιώνες μετά τους αρχαίους Μακεδόνες.

Από τότε πέρασαν 25 ολόκληρα χρόνια. Η ενδιάμεση ονομασία πΓΔΜ (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας) ήταν το επίσημο τους όνομα. Διμερώς 100 περίπου κράτη την είχαν αναγνωρίσει ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».  Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό. Επιθυμούσαν διακαώς να «βαπτισθούν» από την Ελλάδα, τη μοναδική ιδιοκτήτρια του ονόματος και της ιστορίας της Μακεδονίας.

Και το πέτυχαν. 25 χρόνια η Ελλάδα αντιστέκονταν και παρά τις ισχυρές πιέσεις χωρών όπως ΗΠΑ, Ρωσία και Γερμανία, δεν παρέδιδε Θερμοπύλες. Έπρεπε να έρθει ένα αριστερό κόμμα του 4% που με οφθαλμοφανή ψέματα και αυταπάτες (καθαρό μυαλό το λένε τώρα) ξεγέλασε τον Ελληνικό λαό και με τη βοήθεια ενός άλλου (δυστυχώς) δεξιού κόμματος  παρέδωσαν όνομα, γλώσσα και «ιθαγένεια».

 Δεν  προτίθεμαι να αναφέρω ότι τραγικό συνέβη για τη χώρα μας το τελευταίο διάστημα με αποκορύφωμα τη «Συμφωνία των Πρεσπών». Θα σταθώ μόνο σε δύο θέματα. Πρώτον, ότι ξεκίνησε η «σικέ» διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος της γειτονικής χώρας και δεύτερον ότι όλο και λιγότερο ακούμε πλέον οτιδήποτε σχετικό με το «ΣκοπιανοΜακεδονικό».

Αναφέρω ως σικέ την αναθεώρηση τους Συντάγματος της πΓΔΜ αφού όπως διαβάζουμε εμπεριέχονται στο άρθρο 3 όλα όσα υπήρχαν στην ενδιάμεση συμφωνία και δεν ετηρούντο, στο άρθρο 36 όπου δίνουν συντάξεις και τιμούν αυτούς που ενόπλως αγωνίσθηκαν για να αποσπάσουν τα εδάφη της ελληνικής Μακεδονίας από τη χώρα μας το 1944-1949 και στο άρθρο 49 όπου διατηρείται η θεωρία περί «μακεδονικών» μειονοτήτων που ζουν στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία. Και το Ελληνικό ΥΠΕΞ απλά σωπαίνει. Παράλληλα επιχαίρουν για όσα απλόχερα τους δίνει μονομερώς η Συμφωνία των Πρεσπών, στα Άρθρα 9 έως και 18, δηλαδή τεχνολογία, επενδύσεις, επιστήμη, πολιτισμό, ασφάλεια, που την ονομάζουν «στρατηγική σχέση» λες και έχουν κάτι από αυτά να προσφέρουν στη χώρα μας.

Ως τελευταίο θα αναφέρω την περίεργη στάση των Ελλήνων σε ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα. Όλο και λιγότερο συζητούν πλέον για το «ΣκοπιανοΜακεδονικό». Διερωτώμαι αν οφείλεται στην αδιαφορία ή περιμένουν να εκφράσουν το θυμό τους και την αντίρρηση τους στην κάλπη. Είναι δυνατόν να μας συνεπήρε η προπαγάνδα των αιτήσεων, των αγωγών και των αναδρομικών; Είναι δυνατόν να ξεχνάμε τόσο εύκολα; Το 1993 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, είχε δηλώσει ότι το όνομα που θα λάβουν τα Σκόπια, δεν είχε μεγάλη σημασία, γιατί κανείς δεν θα το θυμόταν μετά από 10 χρόνια. Και μιλούσε μόνον για όνομα (πιθανόν Σλαβομακεδονία), ούτε για γλώσσα, ούτε για ιθαγένεια και κεκαλυμμένη εθνότητα. Εδώ όμως δεν πέρασαν παρά μερικοί μήνες και έχει αρχίσει η λησμονιά; Αδυνατώ να το πιστέψω. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις. Η Πρωτοβουλία Πολιτών Λάρισας για τη Μακεδονία (ΠΠΛ-Μ), που συνεχώς μεγαλώνει είναι μία όμορφη παρέα που επιμένει. «Η Μακεδονία είναι μία και Ελληνική.»

Γράφει ο Απόστολος Παπαπαρίσης

Μέλος της ΠΠΛ-Μ [protovoulialarisas.makedonia@gmail.com]