Ο Συμμαθητής κι ο Αρχηγός…..

Φωτ. Νικήτας Σπίνος

Δεν τολμώ ν' αγγίξω τον ιδιόμορφο τρόπο γραφής του συμμαθητή Λάζου Ιωάννη, που εκφράζει, όπως μόνον αυτός ξέρει, τα αγνά αισθήματα που τρέφει για τον συμμαθητή μας και Α/ΓΕΣ Αλκιβιάδη Στεφανή.
«Περνούν τα χρονια σα νερο πατριωτ….πότε βαλαμ το χακί πότε το βγαλαμ χαμπαρ δε πήρα…ωραία τα άτιμα τα νιάτα…οχ ότι θέλω να κάμω τον ήρωα..μια δλεια διάλεξα κι εγώ …κοματ δυσκολ σε οτ εχ σχέση με τν οικογένεια κυρίως αλλά κ με το οτ είχα να χειριστώ κ να διαχειριστώ ψυχές..κι αυτό ήταν 35 χρονια ο Φάρος μου..όλα τα άλλα γιατρεύονται…η ζημιά στ ψυχή που μπορεί να προκαλέσεις όμως είναι τσίγκινο γραμμάτιο δύσκολα σκίζεται…
300 παιδελια περασαμ το ’78 τη Πύλη στη Μεγάλη του Γένους Σχολή…με όνειρα…με φιλοδοξίες…με διάθεση προσφοράς στ Πατρίδα…οι δεσμοί που αναπτύσσονται στα 4 χρόνια που σαι εσώκλειστος είναι κάτι παραπαν από δεσμοί αίματος…ιδρωνς πονάς υποφερς συμπάσχεις αγαπάς το συμμαθητή ..κι αυτά είναι συναισθήματα που καλλιεργούνται κ σφυριλατούνται εν τοις πράγμασι οχ κουβέντες στον αέρα ..όποιος δε το ζήσει δε το καταλαβαιν…
4 χρόνια δύσκολα αλλά κ περήφανα που κάποια μέρα Ιούλης ειν συνήθως σε χωρίζουν απ τα αδερφιας κι ο καθένας τραβά το δρομοτ..αρχιζ η λεγόμενη επαγγελματική σταδιοδρομία…όσο περνούν τα χρόνια κ γραφς χιλιόμετρα στο κοντέρ κι όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις η πυραμίδα κλείνει…φταν η στιγμή που σε λεγ η Πατρίδα μπαρντον μέχρις εδώ ηνταν το ντερμανις σ ευχαριστούμε περάστε στο αριστερόν της παρατάξεως να πιντε τίλιο με ολίγον τι από παξιμάδι…μπράβο κ σ ευχαριστώ Κα Πατρίς…αυτό συνήθως συμβαίνει για τους «πολλούς»..και είναι κ λογικό κι αναμενόμενο…οι «λίγοι» που συνεχίζουν είναι κατά κανόνα οι πιο άξιοι οι πιο έμπειροι οι πιο καταξιωμένοι…
η Τάξη μου λοιπόν του ‘82 απ τους «λίγους» που συνέχισαν είχε το Ιερον προνόμιο να βγάλει Αρχηγό Στρατού…. Αλκιβιάδης Στεφανής λέγεται... ο Άλκης μας ο συμμαθητής από μικρός μας έδειξε το δρόμο τ…παιδί πρόσχαρο χαμηλών τόνων ευγενής πάντα τον θυμάμαι χαμογελαστό…άνθρωπός που πιστεύει σ αυτό που υπηρετεί κ κάνει κ το εφαρμόζει πρώτα στον εαυτό του…γεννημένος ΗΓΕΤΗΣ…γιατί οι Ηγέτες γεννιούνται ..δεν πλάθονται….σκέπτεται με το συναίσθημα κι αποφασίζει με τη λογική….
δεν έφτασε τυχαία εκεί που είναι..άριστος επαγγελματίας τελειομανής διακρίθηκε σε όλα τα επίπεδα Διοικήσεως απ αυτό του Ουλαμού μέχρι και του Μείζονος Σχηματισμού, διακρίθηκε ως Επιτελής έως κ του Γενικού Επιτελείου αλλά κ σε Συμμαχικά Στρατηγεία..διεκρίθη ως Υπασπιστής του ΠτΔ…διεκρίθη σε Σχολές του Εξωτερικού κ βραβεύτηκε γι αυτό…μα παν απ όλα διεκρίθη ως Συνάδελφος κ ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ….δε θα ξεχάσω όσο ζω όταν απόστρατος ων νοσηλεύτηκα στο 424 ΓΣΝΕ χωρίς να γνωρίζει από μένα τουλάχιστον τίποτα κι ενώ ήταν σε αποστολή στο εξωτερικό πήρε τηλέφωνο ενημερώθηκε απ τους ιατρούς κ με τηλεφώνησε να μ ευχηθεί περαστικά κ αν θέλω κάτι …αυτό λέει για μένα πολλά…
ο Άλκης μας λοιπόν δεν ειν ένας τυχαίος Αρχηγός…πολλοί βγάλαν «μπάκακα» όταν επελέγη γι αυτό το Ανώτατο Αξίωμα…είναι ίδιον της φυλής στον Άλκη θα έκανε εξαίρεση…πολλά ηλεκτρονικά ΜΜΕ τον «χτυπούν» κάτω απ τη μέση γιατί έχει το χάρισμα της επικοινωνίας…δεν πειράζει…το απούλητο εμπόρευμα παινεύουν…σε λίγες μέρες θα κριθεί και πάλι…ένα θα πω…στην περίπτωση του Άλκη το «ουδείς αναντικατάστατος» ίσως δεν πρέπει να ισχύσει….
υπόψη αυτά τα γράφω από καρδιάς …ούτε έχω κανένα συμφέρον προσωπικό…γράφω ότι αισθάνομαι..κι όπως έγραψα τις προάλλες δω μέσα …Να γράφτε αυτά που ξαλαφρώνουν την ψυχή σας...... όχι αυτά που αρέσουν στους άλλους.......…κι αυτό το γραψα για μένα..έτσι απλά γιατί αισθανόμουν ότι έπρεπε να το γράψω..ο Άλκης δεν εχ αναγκ από ευχολόγια κ εικονοπλασίες…εχ τη δική του δυναμική κ αξία..ο Θεός να τον έχει γερό….Γιατί υπάρχει απόσταση πολύ Απ' το να δηλώνεις Άνθρωπος ... μέχρι να είσαι ...κι ο Άλκης μας είναι…..»