Η Σημαία! ποίημα του Νίκου Λαουμτζή

Μικραίνει ο χρόνος, σταματά,

βαθιά σαν τη κοιτάζεις,

μέσα σου ξεκλειδώνεσαι,

και μυστικά αλλάζεις.

Δύναμη έχει αφύσικη,

κι αιώνες παρασέρνει,

μέλλον, παρόν και παρελθόν,

στον ίδιο τόπο φέρνει.

Γίνεσαι κληροδότημα,

των τέκνων σου χρεώστης,

συνδαιτυμόνας των θεών,

και φυλής σου γνώστης.

Γεμίζεις από ουρανό,

σα θάλασσα πλαταίνεις,

ζωή σου δίνουν οι νεκροί,

γι αγέννητους πεθαίνεις.

Τρέμουν τα σπλάχνα και ριγούν,

γλυκά η καρδιά, θα σπάσει,

ένα με αυτήνε γίνεσαι,

κι αυτή θα σε σκεπάσει.

ΝΛ