Γράφει ο Κώστας Τσίπας (ΣΜΥ 82)
Επειδή
μερικοί νομίζουν ότι η ιστορία γράφεται με μελάνι θα σας μεταφέρω μια
λεπτομέρεια της, όπως μου την διηγήθηκε ο Θείος μου Κων/νος Ραπουτίκας
σαν ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του.....
Ο μπάρμπας μου λοιπόν ανήκε στην κλάση 1941 και η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς τον βρήκε νέο Στρατιώτη στο ΚΕΝ Κορίνθου τον Απρ του 1941... Απολύθηκε και γύρισε στην Κατερίνη πλην όμως ξανακατατάχθηκε το 1944 και απολύθηκε οριστικώς το 1949, έχοντας λάβει μέρος σε πάρα πολλές μάχες κατά των σλαβοκίνητων ανταρτών.......
Κάποιο βράδυ μου διηγήθηκε ότι σε μία νυχτερινή περιπολία στον ΣΣ Μουριών Κιλκίς έπρεπε να εξακριβώσουν αν η σιδηροδρομική γραμμή ελέγχεται από ενέδρες ανταρτών. Τους δόθηκε οδηγία να μην απομακρυνθούν από την σιδηροδρομική γραμμή διότι πιθανότατα η περιοχή θα ήταν ναρκοθετημένη........ Ξεκίνησαν αλλά δυστυχώς κάποια στιγμή ένας συνάδελφος του πάτησε νάρκη που...
του έκοψε και τα δύο πόδια κάτω από τα γόνατα και κυριολεκτικά κρέμονταν από ένα κομμάτι δέρμα...... Το αίμα έτρεχε ποτάμι.....
Από απέναντι άρχισαν να βάλλουν οι αντάρτες, η ψυχρή λογική έλεγε ότι έπρεπε να εγκαταλειφθεί ο τραυματίας για να διαφύγει η περίπολος από τα δραστικά πυρά του εχθρού... Ο θείος μου χωρίς δεύτερη σκέψη πήρε την πρωτοβουλία και φορτώθηκε τον φίλο του που αιμορραγούσε και άρχισε να τρέχει βαλλόμενος ....
Έτρεξε 4 χιλιόμετρα και έφθασε στην έδρα του Τάγματος με τον τραυματία να ψυχορραγεί.... Λίγο πριν τον παραλάβουν οι γιατροί ζήτησε από τον μπάρμπα μου να του κόψει τα πόδια με την ξιφολόγχη για να ανακουφιστεί από τον φριχτό πόνο, έτσι και έγινε.... (συγκλονιστικές στιγμές) Μετά ζήτησε τσιγάρο, το κάπνισε με μια ρουφηξιά και μετά ...έφυγε ο Μανώλης........ (ήταν Κρητικός ο τραυματίας)...
Αφού πήρε μια ανάσα ο μπάρμπας μου προσπαθώντας να συνέλθει έπρεπε να πλυθεί από το αίμα που είχε από το σβέρκο μέχρι τις κάλτσες μέσα από τα άρβυλα......... Είχε στεγνώσει επάνω του, ήταν σαν κόλλα, τα άρβυλα και οι κάλτσες δεν έλεγαν να βγουν......
Υ.Γ. Συγνώμη αν είναι μακάβρια η διήγηση μου, είναι όμως αληθινή σε κάθε της λεπτομέρεια........ Στη φωτογραφία φαίνεται αριστερά ο θείος μου, ο Στρατιώτης (ΠΖ) Ραπουτίκας Κων/νος από Κατερίνη Πιερίας.....
Ο μπάρμπας μου λοιπόν ανήκε στην κλάση 1941 και η συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς τον βρήκε νέο Στρατιώτη στο ΚΕΝ Κορίνθου τον Απρ του 1941... Απολύθηκε και γύρισε στην Κατερίνη πλην όμως ξανακατατάχθηκε το 1944 και απολύθηκε οριστικώς το 1949, έχοντας λάβει μέρος σε πάρα πολλές μάχες κατά των σλαβοκίνητων ανταρτών.......
Κάποιο βράδυ μου διηγήθηκε ότι σε μία νυχτερινή περιπολία στον ΣΣ Μουριών Κιλκίς έπρεπε να εξακριβώσουν αν η σιδηροδρομική γραμμή ελέγχεται από ενέδρες ανταρτών. Τους δόθηκε οδηγία να μην απομακρυνθούν από την σιδηροδρομική γραμμή διότι πιθανότατα η περιοχή θα ήταν ναρκοθετημένη........ Ξεκίνησαν αλλά δυστυχώς κάποια στιγμή ένας συνάδελφος του πάτησε νάρκη που...
του έκοψε και τα δύο πόδια κάτω από τα γόνατα και κυριολεκτικά κρέμονταν από ένα κομμάτι δέρμα...... Το αίμα έτρεχε ποτάμι.....
Από απέναντι άρχισαν να βάλλουν οι αντάρτες, η ψυχρή λογική έλεγε ότι έπρεπε να εγκαταλειφθεί ο τραυματίας για να διαφύγει η περίπολος από τα δραστικά πυρά του εχθρού... Ο θείος μου χωρίς δεύτερη σκέψη πήρε την πρωτοβουλία και φορτώθηκε τον φίλο του που αιμορραγούσε και άρχισε να τρέχει βαλλόμενος ....
Έτρεξε 4 χιλιόμετρα και έφθασε στην έδρα του Τάγματος με τον τραυματία να ψυχορραγεί.... Λίγο πριν τον παραλάβουν οι γιατροί ζήτησε από τον μπάρμπα μου να του κόψει τα πόδια με την ξιφολόγχη για να ανακουφιστεί από τον φριχτό πόνο, έτσι και έγινε.... (συγκλονιστικές στιγμές) Μετά ζήτησε τσιγάρο, το κάπνισε με μια ρουφηξιά και μετά ...έφυγε ο Μανώλης........ (ήταν Κρητικός ο τραυματίας)...
Αφού πήρε μια ανάσα ο μπάρμπας μου προσπαθώντας να συνέλθει έπρεπε να πλυθεί από το αίμα που είχε από το σβέρκο μέχρι τις κάλτσες μέσα από τα άρβυλα......... Είχε στεγνώσει επάνω του, ήταν σαν κόλλα, τα άρβυλα και οι κάλτσες δεν έλεγαν να βγουν......
Η Ιστορία λοιπόν γράφεται με αίμα...........
Υ.Γ. Συγνώμη αν είναι μακάβρια η διήγηση μου, είναι όμως αληθινή σε κάθε της λεπτομέρεια........ Στη φωτογραφία φαίνεται αριστερά ο θείος μου, ο Στρατιώτης (ΠΖ) Ραπουτίκας Κων/νος από Κατερίνη Πιερίας.....
Αιωνία η μνήμη των πεσόντων στους Εθνικούς Αγώνες!!!
Αιωνία η μνήμη σου αγαπημένε μου θείε Στρ (ΠΖ) Κων/νε Ραπουτίκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.
Οι απόψεις - τοποθετήσεις - σχόλια γίνονται με δική σας ευθύνη.