ΤΑ ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ: Τώρα “ξύπνησαν” κάποιοι!

     Δρ. Ιωάννης Παρίσης

     Η ερώτηση που υπέβαλε προς την Βουλή ένας Βουλευτής της Θεσσαλονίκης, σχετικά με το περιεχόμενο σχολικών βιβλίων, δημιούργησε εντύπωση και προκάλεσε δημοσιεύματα, σχόλια και εκρήξεις αγανάκτησης. Δικαιολογημένα φυσικά. Εκείνο όμως που δεν είναι γνωστό για το θέμα, είναι ότι πρόκειται για παλιά ιστορία και απλώς ο εν λόγω Βουλευτής πήρε κάποια από τα στοιχεία που έχουν από παλιά δημοσιευθεί και συνέταξε την ερώτησή του. Δεν γνωρίζω αν στην ερώτησή του σημειώνει από που πήρε τα στοιχεία.

     Κάλιο αργά παρά ποτέ, θα πει κανείς, αλλά είναι καλό να γνωρίζουμε πώς έχουν τα πράγματα. Αναφερόμενος λοιπόν σε δημοσίευμα με τίτλο Έσβησαν το έπος της 28ης Οκτωβρίου από τα βιβλία Γλώσσας του Γυμνασίου! θα ήθελα να σημειώσω τα εξής:

      Τα όσα αναφέρει ο εκ Θεσσαλονίκης Βουλευτής στην ερώτησή του είναι παρμένα από τα βιβλία και τις διαλέξεις του αγαπητού φίλου δάσκαλου Δημήτρη Νατσιού, ενός μαχητή εκπαιδευτικού ο οποίος επί σειρά ετών παλεύει για το σοβαρότατο ζήτημα των σχολικών βιβλίων Δημοτικού και Γυμνασίου. Τα έχει παρουσιάσει σε δεκάδες διαλέξεις του ανά την Ελλάδα και.....
κυρίως σε ένα μικρό βιβλίο με τίτλο ΤΑ ΝΕΟΤΑΞΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΓΛΩΣΣΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ. Μάλιστα σε διάλεξή του στον Πειραιά, στις 30/1/12, ήταν παρών και ο τότε Υπουργός Παιδείας Κ. Αρβανιτόπουλος, ο οποίος στο τέλος, έκπληκτος και εντυπωσιασμένος από αυτά που άκουσε, συζήτησε μαζί του και του ζήτησε περαιτέρω πληροφόρηση. Βέβαια, ως συνήθως, το ενδιαφέρον έμεινε μέχρι εκεί. Ίσως το ανέθεσε στους “υπηρεσιακούς παράγοντες”.

Το εν λόγω βιβλίο παρουσιάσαμε τον Δεκέμβριο 2012 από την εφημερίδα «Ο κόσμος γύρω μας» (www.kosmonea.gr). Παρακάτω παραθέτω τα κύρια σημεία της παρουσίασης:

“Το σωματείο «Ενωμένη Ρωμηοσύνη», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη, εξέδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του δασκάλου Δημήτρη Νατσιού, ο οποίος υπηρετεί σε Δημοτικό Σχολείο του Κιλκίς. Ο τίτλος του βιβλίου είναι εύγλωττος: «Τα Νεοταξικά βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου». Ο συγγραφεύς σταχυολογεί απαράδεκτα κείμενα από τα σχολικά βιβλία τα οποία γκρεμίζουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των παιδιών μας, καλλιεργούν το πρότυπο του απάτριδος καταναλωτή, απαξιώνουν ιδανικά και ήρωες και τελικά ενισχύουν την ήδη προϊούσα εθνική κατάθλιψη.

Ο Δημήτρης Νατσιός στον πρόλογό του εντοπίζει πολλά προβλήματα στο «νέο Ψηφιακό Δημοτικό Σχολείο», το οποίο εισβάλει σε όλη τη στοιχειώδη εκπαίδευση πανελληνίως. Τονίζει ότι το επτάωρο για παιδάκια έξι και επτά ετών είναι υπερβολικό και εξοντωτικό. Καταγγέλλει την πολυδιαφημισμένη «διαθεματική» προσέγγιση, διότι καλύπτει επιφανειακά και τσαπατσούλικα ένα θέμα χωρίς να εμβαθύνει ούτε να διαπαιδαγωγεί, και αμφιβάλλει σοβαρότατα για την προβαλλόμενη ανάγκη εισαγωγής των ηλεκτρονικών υπολογιστών από την Α’ τάξη του Δημοτικού. Να μην καταντήσουμε το Δημοτικό ένα ίντερνετ καφέ, φωνάζει ο μάχιμος δάσκαλος. Δεν είναι αντίθετος με τη χρήση της πληροφορικής, αλλά εν μέτρω και στην κατάλληλη ηλικία. Παραπέμπει μάλιστα σε σχετική γνώμη του αείμνηστου Ελληνοαμερικανού γκουρού της πληροφορικής Μιχάλη Δερτούζου, ο οποίος τονίζει ότι η παρουσία και η προσωπικότητα του εκπαιδευτικού είναι πολύ σημαντικότερη από την πληροφορική. Θυμίζει δε ότι οι Αμερικανοί μαθητές, που χρησιμοποιούν από τα πρώτα βήματά τους υπολογιστές, είναι πολύ κατώτεροι σε διαγωνισμούς Φυσικής και Μαθηματικών από τους Ασιάτες μαθητές, οι οποίοι χρησιμοποιούν λιγότερο τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές για την απόκτηση γνώσεων.

Ο Δημήτρης Νατσιός επιμένει σε μια Παιδεία η οποία θα διαπλάθει πρωτίστως χαρακτήρες. Υπενθυμίζει το άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο επιτάσσει να καλλιεργούν τα σχολεία μας την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των Ελληνοπαίδων, και επαναλαμβάνει συχνά το όραμα του Πατροκοσμά, του Καποδίστρια, και του Διονυσίου Σολωμού.

Ο συγγραφεύς παρουσιάζει συγκεκριμένα κείμενα, τα οποία χλευάζουν τον Χριστό, τον Άγιο Βασίλειο, τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Ι. Καποδίστρια, τον Θ. Κολοκοτρώνη και περιλαμβάνονται είτε στα βιβλία «Η Γλώσσα μου» των έξι τάξεων του δημοτικού είτε στα Ανθολόγια Νεοελληνικών Κειμένων του δημοτικού και του γυμνασίου. Και προχωρεί με κείμενα τα οποία γκρεμίζουν το πρότυπο της μητέρας, παρουσιάζουν τη γιαγιά να καπνίζει «μαύρο πούρο», διαφημίζουν τον ερωτισμό στην ηλικία των 12 ετών και αντικαθιστούν τους καταξιωμένους λογοτέχνες με συνταγές μαγειρικής και με νανούρισμα για… χταπόδια. Στα νέα σχολικά βιβλία το Πάσχα παρουσιάζεται σαν μία ευκαιρία γαστριμαργίας, η περιφορά του Επιταφίου γίνεται «πώς πήγαμε βόλτα τον Επιτάφιο», η σχολική εορτή της 25ης Μαρτίου προβάλλεται σαν μια ευκαιρία… κοπάνας και απώλειας μαθημάτων και η 28η Οκτωβρίου είναι η ημέρα κατά την οποία οι Έλληνες κρύφτηκαν για να μην πολεμήσουν! Τα Χριστούγεννα συνδέονται με μια μάγισσα, η οποία βρίζει τα παιδιά επειδή της λένε τα κάλαντα, καθώς και με την παρασκευή μαγικού γλυκού. Η μαγεία και η παραθρησκεία αντικαθιστούν την ορθόδοξη χριστιανική κληρονομιά μας.”

     Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Ο δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός “φωνάζει” μόνος του. Κάποιοι τον χειροκροτούν, κάποιοι του σφίγγουν το χέρι, αλλά μέχρι εκεί. Οι πολιτικοί τον συγχαίρουν, κάνουν και καμιά ερώτηση “κατ’ αποκοπήν” για να διατηρούν την… φυσιογνωμία της μάχης και κάποιοι από μας εκρήγνυνται… στο διαδίκτυο και στην καφετέρια. Αποτέλεσμα δεν μπορεί να προέλθει από μεμονωμένα άτομα όσο και αν φωνάξουν. Μόνο από οργανωμένους φορείς που θα το πιάσουν το θέμα ζεστά.

http://parisis.wordpress.com