«Αθήνα, Χριστούγεννα 1944» του Αντγου Ιωάννη Κρασσά

«Ἡ Δημοκρατία δέν εἶναι μία πόρνη, πού τήν μαζεύει ἀπό τόν δρόμο κάποιος πού κραδαίνει πολυβόλο». Από αγόρευση  του Ο. Τσώρτσιλ στην Αγγλική βουλή την 8 Δεκεμβρίου 1944 αναφερόμενος στη μάχη των Αθηνών.

Την 25 Δεκ 1944 η Αθήνα εόρταζε τα πρώτα ελεύθερα Χριστούγεννα, μετά από την τριετή σκληρή Γερμανική κατοχή, με τον καλύτερο τρόπο. Η πόλις είχε μετατραπεί σε  ένα πεδίο μιας ανελέητης  μάχης, με τρόπαιο την κατάκτηση της εξουσίας. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ (Α΄ Σώμα Στρατού, ΙΙ και ΧΙΙ μεραρχίες, 18.000 άνδρες)  υπό την καθοδήγηση του Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, Γεωργίου Σιάντου, με το στρατηγείο του στην Φιλοθέη, προσπαθούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχο τους την Αθήνα. Οι πιστές στην Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος δυνάμεις (12.000 άνδρες), μαζί με τα βρετανικά στρατεύματα (6.000 άνδρες), πολεμούσαν  για να εμποδίσουν την διά της βίας κατάκτηση της εξουσίας από το ΚΚΕ. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Γεώργιος Παπανδρέου, με τον βρετανό στρατιωτικό...

διοικητή, Στρατηγό Σκόμπυ, διεύθυναν τον αγώνα από  το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετάνια στο Σύνταγμα.

Ο Τσώρτσιλ στην Αθήνα

Ο Ουίνστων  Τσώρτσιλ, από την 5 Δεκεμβρίου, όταν πλέον είχε αρχίσει η αιματηρή αναμέτρηση, είχε αποστείλει στον στρατηγό Σκόμπυ την εξής διαταγή: «Πρέπει νά κρατήσουμε τήν Ἀθήνα, μή διστάσετε νά ἐνεργήσετε σᾶν νά εὑρίσκεσθε σέ κάποια κατεχόμενη πόλη, εἴς τήν ὁποῖα λαμβάνει χῶρα μία ἀνταρσία.». Από την 8η Οκτωβρίου 1944, ο Στάλιν είχε συμφωνήσει με τον Τσώρτσιλ, ότι η Ελλάδα ανήκε στην βρετανική σφαίρα επιρροής. Τα σοβιετικά στρατεύματα είχαν σταματήσει στην Βουλγαρία. Ο Τσώρτσιλ προκειμένου να αποτρέψει τα χειρότερα ενίσχυσε τις δυνάμεις του Σκόμπυ με μία ακόμα Μεραρχία. Η συμμετοχή των βρετανικών στρατευμάτων στην σύγκρουση, έτυχε δριμείας κριτικής τόσο από τον βρετανικό όσο και από τον αμερικανικό τύπο, θεωρούμενη ως ανάμειξη στα εσωτερικά της Ελλάδος. Οι ρωσικές εφημερίδες Πράβδα και Ισβέστια τήρησαν σιγή ιχθύος. Την παραμονή των Χριστουγέννων ο βρετανός πρωθυπουργός με τον Υπουργό Εξωτερικών Ήντεν, τον Μακ Μίλαν και τον Στρατάρχη Αλεξάντερ, αφίχθησαν στην Ελληνική πρωτεύουσα. Τότε αποφάσισε ο Τσώρτσιλ, να αναθέσει τα καθήκοντα του αντιβασιλέως στον Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό. Την 26η Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Υπουργείο εξωτερικών μεταξύ όλων των εμπλεκομένων με σκοπό τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Στην σύσκεψη παρίστατο τόσο ο επικεφαλής της Ρωσικής αποστολής της Ελλάδος Συνταγματάρχης Ποππώφ, όσο και ο Αμερικανός πρεσβευτής Μακ Βη. Ο Γ. Σιάντος, ως εκπρόσωπος του ΚΚΕ, έθεσε όρους οι οποίοι εκ των πραγμάτων δεν μπορούσαν να γίνουν δεκτοί. Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, δεν είχε ενημέρωση, δεν είχε αντίληψη της καταστάσεως, δεν είχε λάβει ακόμη το περίφημο σήμα από τον Γκεόργκι Δημητρώφ, τον Γενικό Γραμματέα Κομμουνιστικής Διεθνούς (Κομιντέρν), που τον πληροφορούσε να μην περιμένει καμία βοήθεια από το εξωτερικό. Στις 11 Ιανουαρίου του 1944 αναγκάσθηκε να ζητήσει ανακωχή, η οποία κατέληξε στην υπογραφή της συνθήκης της  Βάρκιζας την 12η Φεβρουαρίου 1945.

Ο Θλιβερός Απολογισμός

Οι 12.000 νεκροί της φοβερής αυτής συγκρούσεως οι μισοί  εκ των οποίων  ήσαν άμαχοι, έπεσαν στο βωμό ενός  πάθους καθαρά ελληνικού. Το πάθος αυτό μας θολώνει την κρίση και μας στερεί την λογική σκέψη. Ο Τσώρτσιλ το περιγράφει με επιτυχία, στην ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: «Ἀνεξάρτητα ἀπό τό πόσο άθλιες εἶναι οἵ συνθῆκες τῆς ζωῆς τους, άπό τό πόσο κινδυνεύει ἡ χῶρα τους, αὐτοί εἶναι πάντα χωρισμένοι σέ πολλά κόμματα, μέ πολλούς αρχηγούς, οἵ ὁποῖοι μάχονται μεταξύ τους μ’ ἕνα ἀπεγνωσμένο πάθος». Τουλάχιστον σ’αυτό τον τομέα δείχνουμε θαυμαστή συνέχεια και συνέπεια συνεχίζοντες ακάθεκτοι μέχρι τις μέρες μας.

Αντγος εα Ιωάννης Κρασσάς