Πού ανήκει από στρατηγικής απόψεως η Ελλάδα και γιατί;

Στους ποιο πολλούς η απάντηση φαίνεται αυτονόητη, θα απαντήσουν με την Αμερική, τη Ρωσία, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάποιοι λίγοι θα πουν με κανένα. Αν ρωτήσεις τον καθένα ξεχωριστά να σου εξηγήσει το γιατί το πιστεύει αυτό, θα σου απαντήσει μπερδεμένα. Το μπέρδεμα όμως δεν είναι μόνο στο μυαλό των απλών ανθρώπων (κάτι φυσικό και αναμενόμενο) αλλά επεκτείνεται και στην Πολιτική και Πνευματική Ηγεσία της Χώρας. Του ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ (Γ.Α.)

Διάβασα της προάλλες ένα εμβριθές άρθρο που εξηγούσε ότι η Ελλάδα..

είναι ναυτική χώρα και δύναμη από αρχαιοτάτους χρόνους και επομένως ανήκει φύση και θέση με τις Ναυτικές Δυνάμεις και όχι με τις Ηπειρωτικές. Είναι άραγε τα πράγματα τόσο απλά; Δεν λέω ότι η θέση αυτή είναι λάθος, απλά δεν με πείθουν οι απλουστεύσεις και γενικεύσεις.

Αν θυμάμαι καλά η αρχαία Σπάρτη και η Μακεδονία ήταν Ηπειρωτικές δυνάμεις, αργότερα η Παντοκράτειρα Ρώμη το ίδιο, το Βυζάντιο επίσης. Ποιο πρόσφατα η Γερμανία (κατεξοχήν Ηπειρωτική Δύναμη) ηττήθηκε στην ξηρά και μάλιστα στο Β’ ΠΠ ηττήθηκε κυρίως από μια άλλη Ηπειρωτική Δύναμη την τότε Σοβιετική Ένωση, που χωρίς αυτή πιθανότατα να είχε κερδίσει τον πόλεμο. Επομένως γιατί θα πρέπει αβασάνιστα να δεχόμαστε ότι πρέπει να ανήκουμε στις Ναυτικές Δυνάμεις; Υπάρχει κάποια αξιόπιστη μελέτη που το συμπεραίνει αυτό;

Το μπέρδεμα όμως με την Διεθνή Ταυτότητα και Θέση της Χώρας δεν είναι κάτι χωρίς κόστος. Ποιο κόστος; Μου κάνει εντύπωση που οι περισσότεροι Πολιτικοί και Πνευματικοί μας ηγέτες δεν το έχουν αντιληφθεί ή παριστάνουν ότι δεν το έχουν αντιληφθεί. Ότι στα μάτια των σημερινών μας συμμάχων δεν είμαστε αξιόπιστοι. Εν προκειμένω οι σύμμαχοι μας στο ΝΑΤΟ θεωρούν ποιο αξιόπιστους τους Ολλανδούς, Δανούς και Νορβηγούς κ.λπ. από εμάς. Γιατί; Διότι μονίμως είμαστε «ναι μεν αλλά».

Μονίμως αλληθωρίζουμε προς κάποια άλλη μεριά. Δεν ξέρω αν συνειδητά η ασυνείδητα προσπαθούμε να μιμηθούμε τους Τούρκους αλλά αυτή η πολιτική έχει αποδειχθεί μια σκέτη αποτυχία. Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε Τουρκία, ότι είτε μας αρέσει είτε όχι, η γεωγραφική και στρατηγική μας θέσει δεν έχει την ίδια αξία με της Τουρκίας στα μάτια των Συμμάχων μας και στη Διεθνή σκακιέρα.

Άρα, δεν μπορούμε να παίζουμε… την κολοκυθιά με τους εκάστοτε συμμάχους μας γιατί αυτό έχει κόστος σε αξιοπιστία και σε μία συμμαχία η αξιοπιστία είναι το παν, η εν πάση περιπτώσει, από τα σημαντικότερα πράγματα.

Δεν μπορούμε να ζητάμε από τη Συμμαχία που είμαστε εντεταγμένοι (λέγε με ΝΑΤΟ / ΗΠΑ) να μας προστατεύσει κι εμείς ακόμη και σε αποστολές θαλάσσιας αστυνόμευσης να κατεβαίνουμε σε αντί-ΝΑΤΟϊκές και αντιαμερικανικές διαδηλώσεις και στις ελάχιστες συρράξεις που δεχθήκαμε να εμπλακούμε στείλαμε μία μονάδα υγειονομικού και μία μονάδα μηχανικού.

Η νεόκοπη Βουλγαρία στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ αποδεικνύεται πιο αξιόπιστη από μας. Απλά, η Συμμαχία έχει πάψει να μας υπολογίζει προ πολλού, αφού το μόνο που προσφέρουμε πια στη συμμαχία είναι οι βάσεις της Κρήτης κι αυτό στα κρυφά.

Είναι να απορεί κανείς με τις Ελληνικές Κυβερνήσεις έως το 2015. Λάμβαναν περισσότερο υπόψη τους την Αριστερά που αντιπροσώπευε συνολικά το 10-15% των Ελλήνων παρά τις Συμμαχικές της υποχρεώσεις και βεβαίως καθόλου τη θέση και τα πιστεύω της Ελληνικής Στρατιωτικής Ηγεσίας (παγκόσμια πρωτοτυπία). Θα καταλήξω στο εξής, είναι καιρός η Ελλάδα με κρύο μυαλό να αποφασίσει ποια είναι η θέση της διεθνώς και σε ποιον συνασπισμό θέλει να ανήκει.

Όχι απλά με ένα «Ανήκουμε στη Δύση» ή «Ανήκουμε στην Ανατολή», αλλά να κάνει μια σοβαρή και αξιόπιστη Εθνική και όχι Κομματική μελέτη (μυαλά να το κάνουν αυτό υπάρχουν) όπου συνυπολογίζοντας τα συν και πλην, να αποφασίσει αιτιολογημένα πού πρέπει και που την συμφέρει να ανήκει και να ακολουθήσει μια πολιτική που να εμπεδώσει την αξιοπιστία της Ελλάδος στους εταίρους της, γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο επιχείρημα που μπορούμε να αντιπαραθέσουμε έναντι της αναξιόπιστης Τουρκίας.

defence-point.gr