Χάσαμε τη μπάλα...

Του Χρήστου Μπολώση
Πριν από μερικά χρόνια, τότε που μπορούσαμε ακόμη να ταξιδεύουμε και δεν μας είχαν ξεδοντιάσει τα Μνημόνια, βρεθήκαμε οικογενειακώς στην Θεσσαλονίκη, για τον γάμο της κόρης ενός φίλου. Το πρόγραμμα ήταν σφιχτό, αλλά κάποια στιγμή ξεκλέψαμε λίγο χρόνο για να ξαναδούμε αυτή την κούκλα του Ελληνικού Βορρά. Σε ερώτησή μου, πώς θέλει η οικογένεια να «ξοδέψουμε» αυτές τις λίγες ώρες, οι δύο μου γιοί ομοφώνως απεφάνθησαν: «Να πάμε να δούμε τα γήπεδα των ΠΑΟΚ, Άρη και Ηρακλή». Χαμουτζήδες και ΑΕΚτζήδες γαρ, ήθελαν να δουν τις έδρες των αντιπάλων. Ήθελα κι’ εγώ να ξαναθυμηθώ τους Θεσσαλονικιούς ναούς του ποδοσφαίρου, στους οποίους πέρασα κάποιες ώρες και αφού είχαμε την πλειοψηφία (3 εμείς-1 η σύζυγος), με μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου αποφασίσαμε την περιήγηση.

Βρισκόμαστε κοντά στο ιστορικό Γ’ ΣΣ και για να μην πελαγοδρομούμε, (η βενζίνη δεν μας ένοιαζε τότε, ο χρόνος πίεζε), αποφάσισα να ρωτήσω έναν δεκάχρονο πιτσιρικά, που βρέθηκε μπροστά μου. «Δεν μου λες ρε φίλε, πώς θα πάω στο γήπεδο του ΠΑΟΚ;». Ο πιτσιρικάς προθυμότατος έβαλε μπροστά το…GPS του μυαλού του και άρχισε σε ρυθμό πολυβόλου: «Θα πάτε ευθεία και στον δεύτερο δρόμο, θα στρίψετε δεξιά. Μόλις φτάσετε σ’ ένα ψιλικατζίδικο, θα κάνετε αριστερά και μετά όλο ευθεία. Σε περίπου 1 χιλιόμετρο, θα βρείτε έναν κινηματογράφο. Εκεί θα κάνετε δεξιά και αμέσως αριστερά και θα βγείτε σε μια αλάνα. Στην άκρη της αλάνας είναι ένα περίπτερο. Αφήνετε το περίπτερο δεξιά σας και σε 500 μέτρα, θα πέσετε πάνω στο γήπεδο». Βέβαια η «καθοδήγηση» δεν έγινε ακριβώς έτσι, έχουν περάσει άλλωστε πάνω από 10 χρόνια, αλλά κάπως έτσι. 

Τώρα, προς τι όλος αυτό ο μακροσκελής, σαν απόφαση του πάλαι ποτέ σοβιετικού πολίτ μπιρό, πρόλογος; Διάβασα λοιπόν ότι ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ κ. Ιβάν Σαββίδης, διόρισε ως (και όχι «σαν» που γράφουν οι ανόητοι νομίζοντας ότι μιλάνε δημοτικιά) Πρόεδρο τον Σλοβάκο πρώην διαιτητή κ. Λούμπος Μίχελ, στην θέση του Ελληνοκυπρίου Ιάκωβου Αγγελίδη, ο οποίος Αγγελίδης πριν τον ΠΑΟΚ ήταν Πρόεδρος στην Μακάμπι Τελ Αβίβ, δηλαδή επάγγελμα Πρόεδρος ΠΑΕ. 

Και η απορία μου. Ρώτησε τον (τότε) πιτσιρικά που γνώριζε πώς θα πάει στο γήπεδο να δει την αγαπημένη του ομάδα, την μΠΑΟΚάρα του, σαν να έβαζε τον αυτόματο πιλότο, αν αυτό τον καλύπτει; Δεν είναι δυνατόν ο κ. Μίχελ να πιάσει ποτέ τον σφυγμό των ΠΑΟΚτζήδων, όπως άλλωστε ούτε ο κ. Αγγελίδης τον έπιασε. Είναι ποτέ δυνατόν να καταλάβει τι θα πει να παίζεις με τον Άρη ή τον Ηρακλή; Δεν είναι το ίδιο όπως όταν παίζουν οι ομάδες της πατρίδος του κ. Μίχελ οι Τρεντσίν, Σλόβαν Μπρατισλάβα, Σπάρτακ Μιάβα και Ποντμπρέζοβα. Υπάρχει μια διαφορά. Εδώ οι φίλαθλοι έχουν μία εντελώς διαφορετική σχέση με τις ομάδες τους από ό,τι οι «κρύοι» Ευρωπαίοι. Μία σχέση, η οποία πολλές φορές βέβαια φτάνε στα άκρα. Αλλά γι’ αυτό δεν φταίνε αυτοί, αλλά η πολιτεία που δεν τσακίζει τους ελάχιστους κουφιοκεφαλάκηδες.

Εν τάξει γεμίσαμε ξένους ποδοσφαιριστές, που είναι λίαν αμφίβολο αν είναι καλύτεροι των Ελλήνων (ηγέτης στον Ολυμπιακό είναι ο Φορτούνης, στην ΑΕΚ ο Μάνταλος και ο Αραβίδης, στον ΠΑΟΚ οι Χαρίσης και Πέλκας και πάει λέγοντας), τώρα κάνουμε και εισαγωγή παραγόντων; Κάποτε ήλθε στον Παναθηναϊκό ο Γιώργος ο Γονιός από τον Άγιο Ιερόθεο και σχεδόν θεωρήθηκε αλλοδαπός, αφού το σύνολο των παικτών του τριφυλλιού είχαν γεννηθεί και έμεναν γύρω από το γήπεδο. Ο μεγάλος Μίμης Δομάζος έμενε σχεδόν στην…σέντρα του γηπέδου (ξεκίνησε από την Άμυνα Αμπελοκήπων). 

Δεν μπορώ να μπω στο σκεπτικό του κ. Σαββίδη, αλλά φοβάμαι ότι σε λίγο καιρό θα ψάχνει πάλι για Πρόεδρο. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και η ΑΕΚ με τον Κορνήλιο Σιρχάουζ και …πρόκοψε. 

Πάντως, αν δεν έχεις «σκοτωθεί» στο σχολείο, μ’ εκείνον τον αντιπαθέστατο συμμαθητή σου τον Αρειανό, που σου έκανε άγρια πλάκα μετά από κάποιο Αρης-ΠΑΟΚ 2-0. Αν δεν παθαίνεις πλάκα ακούγοντας ιστορίες για τον Κούδα, τον Σαράφη, τον Παρίδη, τον Ιωσηφίδη, τον Τερζανίδη, τον Ασλανίδη. Αν δεν έκοψες την καλημέρα στον Ηρακλιδέα τον κουρέα σου, μετά από εκείνο το 0-1 μέσα στην Τούμπα το 1960. Αν δεν ξεροστάλιασες στις εξέδρες της Τούμπας παίζοντας τάβλι μέσα στο λιοπίρι και το χιονόνερο, τρεις ώρες πριν αρχίσει κάποιο ντέρμπι, όχι δεν μπορείς να νοιώσεις τι θα πει ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Άρης, Ηρακλής, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός ακόμα και Καλλιθέα και Αγροτικός Αστέρας. 

Οι ομάδες, μπορεί να γίνανε ΠΑΕ, αλλά ποτέ δεν έγιναν «Έσοδα – Έξοδα», Προϋπολογισμοί και «Κέρδη-Ζημιές» και όποιος κατάλαβε κατάλαβε και κακό του κεφαλιού του αν για μυαλό, έχει ολίγον από γιουβέτσι. 

Το άλλο το παλαβό, που διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών διορίστηκε (με πόσο μισθό άραγε;) ο Βέλγος Γιαν Φαμπρ το διαβάσατε. Δεν ασχολούμαι διότι το θέμα το εξάντλησε ο Παναγιώτης ο Λιάκος στην έντυπη έκδοση της «δημοκρατίας». Μόνο μία λέξη. Ο κ. Φαμπρ, για την θέση του οποίου δεν έκανε ΟΥΔΕΙΣ  Έλληνας, μαζί με τους συνεργάτες του, πέταγαν- λέει - γάτες στον αέρα για να σκάνε στο έδαφος και να εμπνέονται.

Σκεφθείτε να το είχε κάνει ο Κασιδιάρης αυτό…

Ρε μπας και λωλαθήκαμε εντελώς;

Χρήστος Μπολώσης / www.dimokratianews.gr