Οι Ρωμανοί και η Εγκληματικότητα της «Ευημερούσας Τάξεως»!

Του Ιωάννη Ξηρού *

Η απεργία πείνας του έγκλειστου αναρχικού Ν. Ρωμανού ανησυχεί Κυβέρνηση και Πανελλήνιο μήπως ενδεχόμενος θάνατος αυτού σημάνει μια νέα εξέγερση όπως το 2008 και ηθική βλάβη της Κυβερνήσεως με την κατηγορία εκ μέρους της Αντιπολιτεύσεως ότι άφησε ένα νέο παιδί να πεθάνει, επειδή δεν του επέτρεψε να σπουδάσει, έστω και αν ήταν έγκλειστο για βαριά αδικήματα. Πέραν της θλίψεως που προκαλεί σε όλους μας το γεγονός της απεργίας πείνας και του ενδεχόμενου θανάτου, ανακύπτουν ορισμένα ερωτήματα, τα οποία αν δεν απαντηθούν δεν μπορούμε να φθάσουμε στην...

ορθή λύση.

Τι ακριβώς είναι και τι αντιπροσωπεύει ο Ρωμανός; Που αποσκοπούσαν οι πράξεις του και που αποσκοπεί η απεργία του; Και αν ακόμη η πράξη του έχει κάτι το απελπισμένο και (ηρωικό), ως που μπορεί να υποχωρήσει η Κυβέρνηση, η οποία εκτός των άλλων είναι επιφορτισμένη και με την ευθύνη της προστασίας της κοινωνίας; Ο Ρωμανός, κατά την γνώμη του γράφοντος, είναι τυπικός εκπρόσωπος της λεγόμενης «Εγκληματικότητος της Ευημερίας». Τέκνα πλουσίων οικογενειών που δεν χρειάστηκε να παλέψουν για τίποτε στην ζωή τους, μεγαλωμένα με υπερβολική τρυφερότητα, αλλά και τρυφηλότητα, μη έχοντα ουδεμία επαφή με την πραγματικότητα, προσπαθώντας να δώσουν νόημα και ενδιαφέρον στην ζωή τους, εύκολα παρασυρόμενα από διαφόρους »γκουρού», συνήθως ιδιοτελείς ή πλήρως ανισόρροπους, αυτά τα παιδιά απορρίπτουν τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και -το σπουδαιότερο- νοιώθουν έντονο τον πειρασμό της βίας.

Στον Ρωμανό και άλλους εγκλείστους δόθηκε το δικαίωμα συμμετοχής στις Πανελλήνιες εξετάσεις, χωρίς βέβαια το Κράτος να αναλάβει την υποχρέωση να τους ..απελευθερώσει για να σπουδάσουν σε περίπτωση επιτυχίας και ορθώς, διότι στην περίπτωση αυτή θα ήταν ωσάν να ακύρωνε την δικαιοδοτική του αρμοδιότητα και τις ποινικές αποφάσεις, πράγμα πρωτοφανές και απολύτως παράλογο. Στην περίπτωση όμως του Ρωμανού, ο ίδιος δεν το θέτει καν έτσι. Αν διαβάσουμε πίσω από τις γραμμές της »διακήρυξής» του διαπιστώνουμε ότι η είσοδός του σε κάποια Σχολή είναι απλώς μια πρόφαση για να διατυπώσει το σκεπτικό και το τελικό του αίτημα. Ο άνθρωπος απαιτεί από Κράτος και Κοινωνία απόλυτη ελευθερία και ατιμωρησία, προκειμένου να προβεί και σε άλλες πράξεις βίας.

Ούτε μια φράση του δείχνει μεταμέλεια.

Προτιμά ή να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει, δηλαδή να πολεμά το Κράτος και την κοινωνία ή τον θάνατο. Και ακριβώς εδώ τίθεται το αμείλικτο ερώτημα. Που αρχίζουν τα δικαιώματα του κατάδικου πολίτη και που αρχίζουν τα δικαιώματα Κράτους και κοινωνίας να αμύνονται. Για να το θέσω διαφορετικά, ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τους δύστυχους αστυνομικούς που ενδεχομένως δολοφονήσει ο ελευθέρως κυκλοφορών ως…φοιτητής Ρωμανός, αν κρίνουμε από την ιδιαίτερη μανία και το μίσος που τρέφει εναντίον τους;

Η στάση μερίδας της Αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρως του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος για μια ακόμη φορά προσφέρει στοργή και θαλπωρή στους τρομοκράτες που ουδένα σεβασμό έχουν για την ανθρώπινη ζωή και νομίζει ότι  βρήκε την ευκαιρία να εκθέσει την Κυβέρνηση ως …απάνθρωπη, είναι απαράδεκτη και -το χειρότερο-δείχνει την δική τους αδιαφορία για τα θύματα της Τρομοκρατίας και ιδιαίτερα τα φτωχόπαιδα της Αστυνομίας.

Εν κατακλείδι, ευχόμαστε στον Ρωμανό να έχει μια καλή ζωή και μακροημέρευση. Υπό την απαραίτητη προϋπόθεση ότι πρώτα θα εξοφλήσει το χρέος του απέναντι στην κοινωνία, εκτίοντας την ποινή του.

Αρκετά με την ατιμωρησία και τους εκβιασμούς σ’ αυτήν την χώρα. Και κάτι άλλο. Αν πρέπει κάποιοι να τιμωρηθούν επίσης και μάλιστα βαριά, είναι οι γονείς τέτοιων παιδιών, οι οποίοι, παρά τα πλούτη τους είναι ανίκανοι να αναθρέψουν σωστά τα παιδιά τους και τελικά τα μετατρέπουν σε θύματά τους.

* Ο Ιωάννης Ξηρός είναι Ταξίαρχος ε.α
veteranos.gr/