Έφτασε 'κείνη η ώρα! (ποίημα)

Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα’’,

πολλά θεριά μας πολεμούν και έθνη σαρκοβόρα,

Προδότες μας διχάζουνε, στα σπλάχνα μας βαρούνε,

ολόκληρους να καταπιούν, θέλουν μα δε μπορούνε.

Τρώνε από μας αχόρταγα, μα πάντα μένει σπόρος

μαγιά, θεματοφύλακας και αγγελιοφόρος,

Ρίζα για τους αγέννητους, μαστός γαλακτοφόρος,

Θεραπαινίδα αγέραστη, αιώνια τελεσφόρος.

Το νου να συμμαζέψουμε, και ας συλλογιστούμε,

Πως ...

Είναι στη μοίρα μας γραφτό, πως λίγοι όταν βρεθούμε,

και παίρνουμε απόφαση, για να αναστηθούμε,

Με τους νεκρούς κι αγέννητους, να συμφιλιωθούμε,

Λίγες φορές χανόμαστε, πολλές φορές νικούμε.

Αδέρφια ας ξυπνήσουμε, έφτασε πια η ώρα,

Η ΜΑΝΑ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ας σηκωθούμε τώρα.

ΝΛ