Μπαίνοντας στην ουσία του θέματος, θα επιχειρήσω να παραθέσω εν συντομία το κύριο έργο και τις βασικές επιδιώξεις στις οποίες αποσκοπεί η λειτουργία των Ενώσεων εν ενεργεία στρατιωτικών και αυτές είναι:
- Η μελέτη – υποβολή εισηγήσεων και προτάσεων αναφορικά µε τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την επιμόρφωση και εν γένει τα θέματα επαγγελματικής κατάρτισης των Ελλήνων στρατιωτικών, χωρίς την υπέρβαση των ορίων που προσδιορίζονται από τις ιδιομορφίες, την αποστολή και τον κοινωνικό χαρακτήρα των ΕΔ.
- Η προάσπιση της αξιοκρατίας, της ελευθερίας σκέψης, του λόγου, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και των δημοκρατικών Ελευθεριών, υπό την αυτονόητη υποχρέωση αυστηρής τήρησης κάθε απορρήτου που σχετίζεται µε την άµυνα και την εθνική ασφάλεια της Χώρας, µε τρόπο που σέβεται την οργανωτική ιεραρχική δοµή και την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα των ΕΔ.
Οι βασικές αρχές και αξίες που πρέπει να πρεσβεύουν οι Ενώσεις, σε γενικές γραμμές, είναι: η ισότητα και αξιοκρατία, η διαφάνεια, η παραγωγικότητα, η ανθρωποκεντρική φιλοσοφία, η συλλογικότητα και φυσικά η κοινωνική ευθύνη.
Διευκρινίζεται, προς άρση πάσας αμφιβολίας και τυχόν σκοπίμων παρερμηνειών, ότι οι Ενώσεις δεν είναι συνδικαλιστικά σωματεία, δεν διακατέχονται από στείρα συντεχνιακή αντίληψη και νοοτροπία, αλλά αντίθετα επιδιώκουν μέσα από τον δημοκρατικό διάλογο και την ακηδεμόνευτη συζήτηση, την ενθάρρυνση της γόνιμης σκέψης, την ανάδειξη απόψεων και την προβολή προτάσεων, χωρίς εμμονές και ιδεοληψίες, έτσι ώστε να προάγουν το επίπεδο διαβίωσης και να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας (ασφαλιστικό, ωράριο, αμοιβές και επαγγελματική κατάρτιση) για το προσωπικό που εργάζεται στις ΕΔ.
Καμία απολύτως εμπλοκή δεν επιδιώκουν και φυσικά δεν νομιμοποιούνται να έχουν οι Ενώσεις, με θέματα διοικητικής και επιχειρησιακής φύσεως ή με θέματα στρατιωτικής διπλωματίας τα οποία εμπίπτουν αποκλειστικά στις αρμοδιότητες της φυσικής και πολιτικής ηγεσίας του ΥΠ.ΕΘ.Α. Οι Ενώσεις ως θεσμικά όργανα συνιστούν τον μοναδικό δίαυλο επικοινωνίας με την Πολιτεία και το απαραίτητο «θεσμικό αντίβαρο» στην αυθαίρετη ή μη σύννομη δράση των οργάνων της δημόσιας διοίκησης.
Η προσπάθεια σύστασης των Ενώσεων, σε περιφερειακό επίπεδο, ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια (2012) μετά από σχετική απόφαση του Αρείου Πάγου. Άξιοι συμπαραστάτες - συνοδοιπόροι με καταλυτική παρουσία υπήρξαν σε όλη αυτή τη διαδρομή πολλοί συνάδελφοι, στους οποίους δεν θα αναφερθώ ονομαστικά προκειμένου να μην αδικήσω κάποιον. Θα ήταν όμως μεγίστη παράλειψη εκ μέρους μου να μην εξάρω την παρουσία και τη δράση του προκατόχου μου, στην Προεδρία της ΕΣΠΕΘ κου Ηλία Νατσιούλα, στον οποίο οφείλουμε πολλά.
Στο διάστημα που παρήλθε η δράση των Ενώσεων, είτε μέσω ενεργής συμμετοχής στο κοινωνικό γίγνεσθαι σε τοπικό επίπεδο, είτε μέσω ενεργής συμμετοχής σε κινητοποιήσεις για διεκδίκηση των δικαίων αιτημάτων του κλάδου, είτε μέσω της διατύπωσης δημοσίου λόγου με επιστολές, άρθρα και δημοσιεύματα, έκαναν αισθητή την παρουσία τους υπερασπίζοντας τους συναδέλφους και αναδεικνύοντας τα προβλήματα που τους ταλανίζουν. Η αναγνώριση της δράσης τους υπήρξε καθολική.
Έτσι περνώντας πλέον στο σήμερα, μετά την ιστορικής σημασίας θεσμική αναγνώριση των Ενώσεων με το Ν.4407/2016, το οποίο υπήρξε κομβικό γεγονός, καταλυτικής μάλιστα σημασίας για τον χώρο, διαπιστώνονται ορισμένες, ας μου επιτραπεί η έκφραση «αντινομίες», οι οποίες πέραν ότι εκθέτουν τους εμπλεκόμενους, δημιουργούν ερωτηματικά για το αύριο του χώρου. Η πρωτογενής συλλογική έκφραση, μέσω των μητρικών Περιφερειακών Ενώσεων, που ίδρυσαν - γέννησαν την Πανελλήνια Ομοσπονδία (ΠΟΕΣ) από μαζικό, πλουραλιστικό, πολυσυλλεκτικό, ανεξάρτητο και αδέσμευτο δημοκρατικό ρεύμα, κινδυνεύει………………………………
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αθρόα εμφάνιση νέων σωματείων (ΠΕ), η οποία παρέλκει του κοινού συμφέροντος, οδηγεί τη θεσμική συλλογική έκφραση των Ελλήνων στρατιωτικών σε φυσιογνωμική μετάλλαξη, μέσω του κατακερματισμού των δυνάμεων και επιβάλλοντας μια μάλλον εσωστρεφή διάθεση. Μια εξέλιξη που σπρώχνει την αγνή συλλογική έκφραση των στρατιωτικών σε γνώριμες στο ευρύ κοινό, συμβατικές συντεχνιακές πρακτικές και σε λογικές του κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού.
Για την αποφυγή των παραπάνω, επιβάλλεται η ενδυνάμωση των επιτελικών δομών και της διοικητικής οργάνωσης της ΠΟΕΣ και φυσικά η κατ’ αντιστοιχία αναβάθμιση των Περιφερειακών Ενώσεων, ώστε να αναλάβουν, σε κάθε περίπτωση, ως αποκεντρωτικοί φορείς τον συντονιστικό ρόλο που επιβάλλεται («Parent Sectors»).
Το να προσπαθείς να είσαι αρεστός στους συναδέλφους, δεν σημαίνει ότι απαραιτήτως είσαι εν τέλει χρήσιμος γι΄ αυτούς. Σίγουρο είναι ότι, όσοι συνάδελφοι ποντάρουν στην περιχαράκωση, σε στεγανά και θεσμικούς ρόλους, όσοι προκαλέσουν, υποκινήσουν ή ανεχθούν την όποια ανωμαλία ή διχαστική πόλωση και όσοι δεν σέβονται όσα με κόπους και θυσίες χτίστηκαν τα προηγούμενα έτη, καθώς και όσους ηγήθηκαν των προσπαθειών και εκτέθηκαν δημόσια όλα αυτά τα χρόνια για τον κοινό σκοπό, νομοτελειακά θα απομονωθούν, θα εκπέσουν από τη συνείδηση των συναδέλφων και θα μπουν στιγματισμένοι στο περιθώριο της Ιστορίας. Τα φέουδα και οι «ιδιοκτησίες» δεν έχουν θέση στην κοινή προσπάθειά μας.
Πριν μια εβδομάδα περίπου, διέρρευσε στα ΜΜΕ η πρόθεση της Κυβέρνησης να προωθήσει, εν κρυπτώ μάλιστα και χωρίς σχετική διαβούλευση, φωτογραφική τροπολογία με σκοπό να τεθούν εκτός του ισχύοντος νομικού πλαισίου οι Περιφερειακές Ενώσεις Στρατιωτικών, οι οποίες είναι τα ιδρυτικά μέλη εξ ων συνετέθη η ΠΟΕΣ. Πολύ σωστά διαβάζετε. Η Ομοσπονδία προσπαθεί με κυβερνητική στήριξη να αντικαταστήσει τις πολυμελείς, δραστήριες και ακηδεμόνευτες Ενώσεις (Θεσσαλίας, Ηπείρου, Κ. Μακεδονίας κ.α) με αντίστοιχες μικρότερης εμβέλειας Ενώσεις Περιφερειακών Ενοτήτων.
Εύλογα αναρωτιέται ο κάθε καλοπροαίρετα και υγιώς σκεπτόμενος συνάδελφος:
- Ποιοι και γιατί θέλουν να διασπάσουν τη συλλογική έκφραση των Ελλήνων στρατιωτικών και να δημιουργήσουν εν γένει σύγχυση μεταξύ των συναδέλφων;
- Ποιος ο πραγματικός λόγος δημιουργίας Περιφερειακών Ενοτήτων, εκεί όπου υπήρχαν ήδη θεσμικές αρχές (Περιφερειακές Ενώσεις). Πρεσβεύουν κάτι το διαφορετικό οι νέες Ενώσεις (κατά ΠΕ) από τις ήδη υπάρχουσες αρχές; Η δικαιολογία περί μεγάλων αποστάσεων μεταξύ των ΠΕ της Ηπειρωτικής Ελλάδας (ο νησιωτικός χώρος έχει ομολογουμένως ιδιαιτερότητες), προδήλως δεν στέκει και είναι τουλάχιστον αστείο να γίνεται επίκληση αυτής, σε θεσμικά κείμενα που κατατίθενται στο Κοινοβούλιο.
- Για ποιο λόγο η ΠΟΕΣ, αυθαίρετα και καταχρηστικά δεν έχει μέχρι σήμερα αποδεχθεί επισήμως την ΕΣΠΕΘ ως Περιφερειακή Ένωση, η οποία εναρμόνισε – τροποποίησε πλήρως το καταστατικό της, σύμφωνα με το Ν.4407/2016 και το απέστειλε, ως όφειλε, στη ΠΟΕΣ για τη συμμετοχή της σ’ αυτή;
- Ποιος ο λόγος αποκλεισμού από τη σελίδα της ΠΟΕΣ των, μητρικών αυτής ως Ομοσπονδία, Περιφερειακών Ενώσεων (ΕΣΠΕΘ - ΕΣΠΕΚΜ - ΕΣΠΕΗΠ) και η ευμενής μεταχείριση (προβολή) μόνο των νεοφυών Ενώσεων;
- Ποιος ο λόγος της παραπλάνησής μας, (η οποία αγγίζει τα όρια του εμπαιγμού προς το πρόσωπο μου και κατ’ επέκταση στα πρόσωπα των μελών της ΕΣΠΕΘ που τυγχάνω να εκπροσωπώ) από τα μέλη του ΔΣ της ΠΟΕΣ, όταν προ διμήνου στις παραπάνω ερωτήσεις μου, έλαβα την παραπλανητική και προσχηματική απάντηση ότι δήθεν η ιστοσελίδα είναι υπό κατασκευή, ενώ ήταν μεθοδευμένο να κινηθούν, άνανδρα και ύπουλα, μέσω δολοπλοκιών.
- Αν αυτές δεν είναι συντεχνιακές αντιλήψεις πως αλλιώς χαρακτηρίζονται;
- Επίσης έκανα λόγο προ ενός μηνός για «2 μέτρα και 2 σταθμά» της Κυβέρνησης σε ότι αφορά την απόφαση του ΣτΕ, αλλά με λύπη μου διαβλέπω ότι και η ΠΟΕΣ πράττει αναλόγως συνταυτιζόμενη στην ίδια κατεύθυνση και ενεργεί στοχευόμενα. Πέραν των δικαστικών διεκδικήσεων, η ΠΟΕΣ προτίθεται να αναλάβει περαιτέρω πρωτοβουλίες;
- Άραγε αυτή είναι η ενότητα και τα νέα ήθη που πρέπει να εκπροσωπούμε, ιεραρχώντας πάνω απ’ όλα την προσωπική μας ματαιοδοξία, με ιδιοτελείς στοχεύσεις;
Ο καθένας μας πρέπει να αναλογιστεί όλα τα παραπάνω, να κρίνει και να δράσει. Η αδράνεια και η αδιαφορία επιτρέπει σε ορισμένους να περικλείνουν των συνταγματικά κατοχυρωμένων σκοπών των Ενώσεων είτε είναι Πρωτοβάθμιες είτε δευτεροβάθμιες. Επιβάλλεται λοιπόν να ενώσουμε τις φωνές μας, να κάνουμε την παρουσία μας ισχυρή, έτσι ώστε να λαμβάνεται υπόψη στα κέντρα λήψης αποφάσεων που καθορίζουν το μέλλον για εμάς, δυστυχώς χωρίς εμάς. Άμεσα θα πρέπει να ορθώσουμε το ήθος, το ανάστημα μας, από την αδράνεια και τη χαλαρότητα και να δραστηριοποιηθούμε ενεργά στους συλλογικούς μας φορείς. Να προωθήσουμε ενιαία, τεκμηριωμένες θέσεις και εμπεριστατωμένες προτάσεις. Άλλωστε ισχυρισμοί και προτάσεις που δεν ερίζουν στο νόμο, είναι καλύτερο να μην διατυπώνονται εκτός κι αν έχουν σα σκοπό να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις. Να μπορούν όλοι οι συνάδελφοι που το επιθυμούν, να εκφράζουν ελεύθερα σκέψεις και ανησυχίες, μέσα φυσικά στο πλαίσιο του ορθού δημοσίου λόγου και των προβλέψεων του καταστατικού των Ενώσεων, σεβόμενοι την άρρητη αξία όσων προσώπων διαφωνούν μαζί τους. Να υπάρξει μια ειλικρινής επικοινωνία, με όρους εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού, με τα θεσμοθετημένα όργανα της Πολιτείας για τα θέματα που ενδιαφέρουν τον κλάδο, για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα που δημιούργησε η διαχρονική απαξίωση των κυβερνόντων (ουτοπική κατά τεκμήριο στόχευση, λαμβάνοντας υπόψη την μέχρι τώρα υποκριτική στάση των εκάστοτε διαχειριστών της εξουσίας).
Πρέπει να υποτάξουμε το εγώ στο εμείς, να περιορίσουμε τις ατομικές φιλοδοξίες μας, να δράσουμε υπερβατικά για τη συλλογική εκπλήρωση των στόχων μας που δεν είναι άλλοι από τη διαμόρφωση ενός πληρέστερου και δικαιότερου θεσμικού και κανονιστικού πλαισίου που θα εξασφαλίζει την βέλτιστη δυνατή οργάνωση της συλλογικής έκφρασης του κλάδου, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των στρατιωτικών μέσα από ανθρωποκεντρικό πρίσμα, την αποκατάσταση αδικιών και ανισοτήτων (ασφαλιστικό, μισθολογικό, βαθμολογικό) που έχει προκαλέσει το ισχύον νομοθετικό και ρυθμιστικό πλαίσιο, μετά τις αλλεπάλληλες πρόχειρες τροποποιήσεις (δήθεν μεταρρυθμίσεις), με πληθώρα παραλήψεων που διέλαθαν της προσοχής του νομοθέτη και οι οποίες έχουν συντελεσθεί κατά κόρον τα τελευταία έτη. Η πιστή και άδολη τήρηση των παραπάνω, η εν γένει ανιδιοτελής συμπεριφορά, θα αποτελέσει για τον καθέναν μας ξεχωριστά και συνολικά για το χώρο, μια λίαν τολμηρή πράξη με εξαιρετικά ιστορική σημασία.
Απαιτείται να βρούμε νέα μηνύματα, (τα «αφηγήματα - μυθεύματα» ως έννοια ανήκουν στους πολιτικούς) που να αγγίζουν τον ψυχισμό του συναδέλφου, ώστε να τον προσεγγίσουμε, να τον πείσουμε για τις γνήσιες και ανιδιοτελείς προθέσεις μας και αφού τον καταστήσουμε κοινωνό των οραμάτων μας, τότε συνειδητά να συνταχθεί και να συμπορευτεί μαζί μας.
Σε ότι μας αφορά, οι πόρτες της ΕΣΠΕΘ είναι ανοικτές για όλους και όχι κλειστές όπως διαβάσαμε πριν ένα μήνα που κάποιοι αρνήθηκαν σε συναδέλφους να εγγραφούν σε άλλη Περιφερειακή Ένωση. Θέλουμε τους συναδέλφους να έρθουν συνειδητά κοντά μας και να σταθούν ενεργά δίπλα μας για την επίλυση των ζωτικών θεμάτων που μας απασχολούν.
Επειδή η ελπίδα είναι ισχυρότερη από το φόβο, θα κάνω μια έκκληση - πρόσκληση προς κάθε σκεπτόμενο συνάδελφο, περιφράσσοντας μια γνωστή ιστορική ρήση του Μ. ΓΚΑΝΤΙ :
«Γίνε ΕΣΥ η αλλαγή που επιθυμείς για τον κόσμο…».
Στέφανος Κουκουράβας / (Πρόεδρος Ε.Σ.ΠΕ.Θ)
Σημείωση: Το περιεχόμενο του παρόντος άρθρου, εκφράζει απολύτως προσωπικές απόψεις του συντάκτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΡΟΣΟΧΗ: ΑΝΑΡΤΩΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.
Οι απόψεις - τοποθετήσεις - σχόλια γίνονται με δική σας ευθύνη.