Η Ιταλική Πολιτική Κρίση

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητος, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία».Ισοκράτης, (436-338 π.Χ.), Αθηναίος φιλόσοφος και ρήτορας.

Την 27η Μαΐου 2018, ο εβδομηνταεπτάχρονος Προέδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλλα αρνήθηκε να επικυρώσει την ανάθεση διακυβερνήσεως της χώρας, στην κυβέρνηση που προτάθηκε από τα συνεργασθέντα κόμματα της «Συμμαχίας της Δεξιάς» και των «Πέντε Αστέρων»,[1] τα οποία πλειοψήφησαν κατά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου 2018. Ο Ιταλός Πρόεδρος σε διάγγελμά του υπερασπίσθηκε της αποφάσεως του επισημαίνοντας:

α. Ο καθηγητής Τζιουζέπε Κόντε, (ο υποψήφιος πρωθυπουργός) μου παρουσίασε τις προτάσεις του για υπουργούς, που έπρεπε να επικυρώσω με την υπογραφή διαταγμάτων.

β. Έχω ένα ρόλο εγγυητή, ο οποίος δεν δέχεται αμφισβητήσεις. Δέχθηκα όλες τις προτάσεις, εκτός από εκείνη για τον υπουργό των οικονομικών. Πρόκειται για ένα άμεσο μήνυμα που συνδέεται με την εμπιστοσύνη ή την δυσπιστία των χρηματοοικονομικών πρωταγωνιστών. Ζήτησα να το αναλάβει κύριος πολιτικός της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ο οποίος να μην στηρίζει την γραμμή που θα μπορούσε να προκαλέσει την έξοδο της Ιταλίας από το Ευρώ.

γ. Έχω την υποχρέωση βάσει του Συντάγματος, να προστατεύω τις αποταμιεύσεις των Ιταλών.

δ. Έκανα ότι μπορούσα για να σχηματισθεί πολιτική κυβέρνηση, αλλά υπερασπίζομαι το Σύνταγμα. Η συμμετοχή στο Ευρώ είναι βασική για την χώρα μας και την προοπτική των νέων μας. Αν κάποιος θελήσει να το συζητήσει, χρειάζεται σαφής εμβάθυνση.

Το Τίμημα της Εξουσίας 

Η άσκηση της εξουσίας συνεπάγεται την ανάληψη ευθυνών και την λήψη αποφάσεων, γιατί δεν υπάρχει διοίκησις χωρίς ευθύνη. Ο Πρόεδρος της Ιταλίας τήρησε την νομιμότητα και ανέλαβε τις υποχρεώσεις του, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το σύνταγμα της χώρας του. Ακολούθησε την φωνή της συνειδήσεως του και παρέμεινε πιστός στα πιστεύω του, για το πως αντιλαμβάνεται το καλό της Ιταλίας και του λαού της. Θεώρησε πρέπον να προστατέψει τις αποταμιεύσεις των πολιτών και μην προκαλέσει ζημία στην πατρίδα του, από την έξοδο της από την ευρωζώνη. Οι αντιδράσεις των πολιτικών που διαφώνησαν με την απόφασή του, εδράζονται στο σκεπτικό ότι αυτή έρχεται σε αντίθεση με την λαϊκή ετυμηγορία, όπως αυτή καταγράφηκε στις τελευταίες εκλογές. Τα κόμματα ανέλαβαν τις ευθύνες τους, με την κυβερνητική τους πρόταση και την άρνησή τους να αλλάξουν τον συγκεκριμένο υπουργό οικονομικών. Τα πολιτικά κόμματα ενήργησαν και αυτά με γνώμονα την αντίληψή τους, για το τι είναι το καλύτερο για τον ιταλικό λαό. Τα κόμματα αντί να τον καταγγέλλουν για κατάχρηση εξουσίας και προδοσία θα ήταν καλύτερα να εξετάσουν εάν έχει δίκιο ή όχι. Σε κάθε περίπτωση το όχι του Ιταλού Προέδρου σε κόμματα που έλαβαν 22 εκατομμύρια ψήφους αποδεικνύει την δύναμη του χαρακτήρος του και ότι δεν φοβάται τις μετωπικές συγκρούσεις.

Η Λειτουργία της Δημοκρατίας

Το πιθανότερο είναι ότι ο νέος εντολοδόχος πρωθυπουργός Κάρλος Κοταρέλι, δεν θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και η χώρα να οδηγηθεί στις κάλπες το Φθινόπωρο, εκτός εάν τα συνεργαζόμενα κόμματα συμμορφωθούν με την υπόδειξη του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας. Στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες η ψήφος αποτελεί το «μέσο» με το οποίο ο κάθε πολίτης εκφράζει με ειρηνικό και νόμιμο τρόπο, για το τι προσδοκά για το δικό και το μέλλον των παιδιών του. Στην πολιτική, αλλά όπως και σ’ όλες τις αντιπαραθέσεις, δεν είναι δυνατόν να έχουν όλοι δίκιο. Το μέλλον θα δείξει ποιος έλαβε την ορθή απόφαση. Οι Ιταλοί, όπως και εμείς, δεν έχουν να επιλέξουν μεταξύ μίας κακής και μίας καλής λύσεως. Η επιλογή αφορά την λιγότερη επώδυνη λύση. Η δυσκολία έγκειται στο ότι, ο κάθε άνθρωπος έχει την δική του αντίληψη της πραγματικότητος και για το πως μπορούν να επιλυθούν τα όποια προβλήματα και όχι μόνο τα οικονομικά. Η πολυφωνία αποτελεί το θεμελιώδες λειτουργικό χαρακτηριστικό των δημοκρατιών. Η μειοψηφία οφείλει να πορεύεται με τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Όταν αποδειχθεί λάθος η επιλογή, λίγοι είναι αυτοί που αναγνωρίζουν το σφάλμα τους. Ακόμη και οι πρωτόπλαστοι, όταν διέπραξαν το προπατορικό αμάρτημα, απολογούμενοι στον Θεό δήλωσαν ότι παραπλανήθηκαν, η Εύα ότι την εξαπάτησε ο όφις και ο Αδάμ ότι εξαπατήθηκε από την Εύα.

Ο Ηγέτης

Η ευθύνη του ηγέτη στη λήψη των αποφάσεων είναι ξεχωριστή, γιατί ο ένας αποφασίζει για όλους. Η ορθή απόφαση προϋποθέτει, νηφαλιότητα, κριτική ικανότητα, διορατικότητα, θάρρος, θέληση και ακλόνητη πίστη στις αρχές και τα πιστεύω σου. Η ιστορική κρίση διαχρονικά υπήρξε αδέκαστος και αμείλικτη προς τους ηγέτες. Οι προτιμήσεις των πολιτών είναι ευμετάβλητες, ειδικά των λαών της Μεσογείου.Ο Ιταλός Πρόεδρος στάθηκε στο ύψος του αξιώματος και θα κριθεί από την ιστορία. Οι πολίτες δεν έχουν το αλάθητο, αλλά δεν παραπέμπονται να δικασθούν για τις αποφάσεις τους. Οι έχοντες την υποχρέωση λήψεως των αποφάσεων, συχνά παραπέμπονται σε δίκες και ορισμένες φορές καταδικάζονται ακόμη και στην εσχάτην των ποινών. Αυτό είναι το τίμημα της εξουσίας.

Ο Λαός

Είναι δυνατόν να εκπαιδευτούν οι άνθρωποι να αποφασίζουν σωστά; Η απάντηση είναι αρνητική, γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές διανοητικές ικανότητες, μορφωτικό επίπεδο, οικογενειακές καταβολές, εμπειρίες και γνώσεις.Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αγνοούν βασικά στοιχεία των θεμελιωδών τομέων της λειτουργίας του κράτους (οικονομία, εξωτερική πολιτική, άμυνα, υγεία, ασφάλεια). Πόσοι από εμάς θυμούνται το ερώτημα στο οποίο κλήθηκαν να αποφασίσουν στο δημοψήφισμα[2] της 5ης Ιουλίου 2015; Θα πρέπει όμως να ληφθούν μέτρα τα οποία θα υποχρεώνουν τα κόμματα να παρουσιάζουν προγράμματα τα οποία θα στηρίζονται σε αληθή στοιχεία και ρεαλιστικές προϋποθέσεις και να τιμωρούνται σε περίπτωση που παραπλανούν τους ψηφοφόρους. Η αντίσταση στον πειρασμό δείχνει το μέτρο του χαρακτήρος. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να παρουσιάζουν ότι έχουν τις ικανότητες να αντιμετωπίσουν όλα τα προβλήματα. Γι΄αυτό τον λόγο, προεκλογικά προβάλλουν τις λύσεις όλων των προβλημάτων, ενώ όταν εκλέγονται εμφανίζουν τα προβλήματα όλων των λύσεων. Συμπεριφέρονται μ’ αυτό τον τρόπο γιατί δυστυχώς αυτά αρέσκονται να ακούνε οι ψηφοφόροι.Η ποιότητα των πολιτικών αντικατοπτρίζει την ποιότητα του εκλογικού σώματος.

Αντγος ε.α. Ιωάννης Κρασσάς

---

[1] Η Συμμαχία της Δεξιάς έλαβε 37% (12 εκατ. ψήφους) και το κίνημα των 5 Αστέρων 32,6% (10,5 εκατ. ψήφους).

[2] Το κείμενο του δημοψηφίσματος είχε ως εξής: «Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο  τιτλοφορείται «Reformsforthe Completion of the Current Program and Beyond» (μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού), και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» (Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους).»