Τάξη ΣΣΕ 1982: «Ο κύκλος έκλεισε, είμαστε Περήφανοι»

http://newpost.gr - του Λεωνίδα Σ. Μπλαβέρη

Με τον χαρακτηριστικό τίτλο «ΣΣΕ 1982 – Ο κύκλος έκλεισε. Είμαστε Περήφανοι!» ο Αντιστράτηγος ε.α. Νίκος Πιτσόλης, Επίτιμος Διευθυντής Ζ’ Κλάδου/ΓΕΕΘΑ, της τάξεως 1982 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων και αυτός, με ένα συγκινητικό κείμενό του στον «τοίχο» του στο facebook αποχαιρετά, μιλώντας ατύπως και εκ μέρους όλων των συμμαθητών τους της τάξεως 1982 της Σχολής, τον επίσης συμμαθητής του πρώην πλέον Αρχηγό Γενικού Επιτελείου Στρατού Στρατηγό ε.α. Αλκιβιάδη Στεφανή, την επομένη της επισήμου τελετής παραδόσεως-παραλαβής καθηκόντων του στον Αντιστράτηγο Γεώργιο Καμπά. 

Ο στρατηγός Πιτσόλης παρουσιάζοντας άγνωστα στιγμιότυπα από μια κοινή ζωή 40 ετών από τότε που μπήκαν στη Σχολή, το 1978, αφήνει και ένα τεράστιο ερωτηματικό – αιχμή σημειώνοντας ότι «Η τάξη μας δεν έχει Εφιάλτη και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. Είμαστε περήφανοι ότι στους επόμενους από εμάς, παραδίδουμε την Ελλάδα που παραλάβαμε. Ούτε σπιθαμή λιγότερη. Τηρήσαμε τον όρκο μας». Αλήθεια, για ποιον χτυπάει η καμπάνα;

Παραθέτουμε ολόκληρη τη ανάρτηση του στρατηγού Πιτσόλη:

«Την Παρασκευή 01/02/2019, ο συμμαθητής μας Στρατηγός Αλκιβιάδης Στεφανής παρέδωσε τα καθήκοντα τού Α/ΓΕΣ στον αντικαταστάτη του και έκλεισε τον κύκλο της τάξης μας.

Είμαστε μια τάξη τυχερή, ιστορική, ευλογημένη.

Ξεκινήσαμε όλοι μαζί (ή σχεδόν όλοι μαζί) το ταξίδι μας στις 21/09/1978. Και βρεθήκαμε πολλοί από εμάς στη ΣΣΕ χθες, όπου έπεσε η αυλαία.

Η τάξη μας είναι συνδεδεμένη με πολλά γεγονότα.

• Ανήκουμε στις τελευταίες τάξεις που παρουσιάσθηκαν στα παλαιά κτίρια της ΣΣΕ, νυν Δικαστήρια.
• Τη μέρα που δώσαμε ως Πρωτοετείς Ευέλπιδες, τον όρκο μας ενώπιον Θεού και ανθρώπων, 21/12/1978, η Σχολή γιόρταζε τα 150 χρόνια από την ίδρυσή της. Την ίδια μέρα, ο αείμνηστος Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κων/νος Τσάτσος παρασημοφορούσε για ακόμη μια φορά τη Σημαία της Σχολής. Εκείνη την ημέρα, Αξιωματικοί και Ευέλπιδες από άλλα κράτη, μεταξύ αυτών και Τούρκοι, απέδωσαν τιμές στη Σημαία της Σχολής.
• Είμαστε η τελευταία τάξη που αποφοίτησε από την Παλαιά Σχολή. Είμαστε η τελευταία τάξη που βροντοφώναξε στις 26/07/1982, στον Ιερό εκείνο χώρο, τον όρκο του Έλληνα Αξιωματικού.
• Είμαστε η τάξη που γιορτάσαμε τα 40 χρόνια από την είσοδό μας στη Σχολή, τα 40 χρόνια από τη γέννηση τής οικογένειάς μας, μαζί με τις εκδηλώσεις της Σχολής για τα 190 χρόνια από τη δημιουργία της.

Η τάξη μας ανέδειξε ηγήτορες και πρωτίστως στρατιώτες, πιστούς στο καθήκον, γεμάτους με αξιοπρέπεια. Υπάρχει καλύτερο παράδειγμα από τη στάση του συμμαθητή μας Α/ΓΕΣ μετά την αποστρατεία του, παρά τα όσα αδίκως του καταλόγιζαν; Πόσο μεγαλείο και Πατρίδα είχε η τελευταία Ημερησία Διαταγή του!

Η τάξη μας ανέδειξε:

• Τον αδιαφιλονίκητο Ηγέτη και Α/ΓΕΣ, τον Στρατηγό Αλκιβιάδη Στεφανή.
• Τον Επιθεωρητή του ΓΕΣ, Αντιστράτηγο Νίκο Μανούρη.
• Εν ενεργεία Αντιστρατήγους, οι οποίοι διοίκησαν Σώματα Στρατού, τη ΣΕΘΑ ή ανέλαβαν Υπαρχηγοί και Επιτελάρχες σε ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ ή Εθνικές θέσεις στο εξωτερικό.
• Εν ενεργεία Υποστρατήγους, οι οποίοι διοίκησαν Μεραρχίες, τη Σχολή Ευελπίδων, ήταν Κλαδάρχες σε ΓΕΕΘΑ και ΓΕΣ, ή τέλος Διευθυντές Διευθύνσεων Όπλων ή Σωμάτων.
• Εν ενεργεία Ταξιάρχους, οι οποίοι διοίκησαν Ταξιαρχίες, ήταν Κλαδάρχες στο ΓΕΕΘΑ, ή τέλος Διευθυντές Διευθύνσεων Επιτελικών, Όπλων ή Σωμάτων.
• Υπασπιστές της ΑΕ του Προέδρου της Δημοκρατίας.
• Επιτελείς σε διεθνείς οργανισμούς (ΕΕ, ΝΑΤΟ, Συμβούλιο Ασφαλείας ΟΗΕ κλπ), που χειρίσθηκαν επιτυχώς κρίσιμα εθνικού ενδιαφέροντος θέματα.
• Συμμαθητές, οι οποίοι μετά την αποστρατεία τους επελέγησαν από την πολιτική ηγεσία για θέσεις υψηλής ευθύνης.
• Συμμαθητές που ασχολήθηκαν μετά την αποστρατεία τους με επιτυχία στον ιδιωτικό τομέα, είτε δοκιμάσθηκαν στην πολιτική.

Η τάξη μας συμμετείχε στο «μερίδιο αίματος για την Πατρίδα». Είμαστε περήφανοι για:

• Τον Εύελπι Μπάλτο, ο οποίος θυσίασε τη ζωή του στη διάρκεια της θερινής εκπαίδευσης.
• Τον Τσιγανέ, ο οποίος θυσίασε τη ζωή του στη διάρκεια εκπαιδευτικής βολής χειροβομβίδας.
• Τον Καπνόπουλο, ο οποίος θυσίασε τη σωματική του ακεραιότητα στη διάρκεια εκπαιδευτικής δραστηριότητας.

Η τάξη μας είχε βέβαια και αρκετές απώλειες από θανάτους για λόγους υγείας ή ατυχή βίαια γεγονότα (πχ τροχαία). Δεν τους ξεχνάμε.

Η τάξη μας είχε την ευλογία ο συμμαθητής μας Ιακωβάκης και νυν πατέρας Μακάριος, να βγάλει τη στολή του αξιωματικού και να φορέσει τα ράσα της εκκλησίας.

Έχουμε αξιόλογους συμμαθητές που προτάσσουν το γενικό συμφέρον. Πόσοι από εμάς δεν ανατρέξαμε στον συμμαθητή μας Παπαπαρίση για συμβουλές στα πολύπλοκα μισθο-συνταξιοδοτικά θέματα. Ποιος από εμάς δεν είναι περήφανος για τον αγώνα τού Απόστολου για την αποκατάσταση των αδικιών για τις χήρες των συναδέλφων και όχι μόνο;

Βρεθήκαμε σε Μονάδες και Επιτελεία, με μεγαλύτερους και μικρότερους συναδέλφους. Με καλούς και κακούς. Μάθαμε από όλους και γίναμε καλύτεροι. Συνεργασθήκαμε και αποδώσαμε έργο για την Πατρίδα.

Η τάξη μας δεν έχει Εφιάλτη και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό.

Είμαστε περήφανοι ότι στους επόμενους από εμάς, παραδίδουμε την Ελλάδα που παραλάβαμε. Ούτε σπιθαμή λιγότερη. Τηρήσαμε τον όρκο μας.

Δεν ηττηθήκαμε σε πεδία μαχών. Και δεν έχει σημασία που δεν χρειάσθηκε να πολεμήσουμε. Γνωρίζουμε ότι όλοι ήμασταν εκπαιδευμένοι και έτοιμοι. Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε είτε τον προπαρασκευαστικό αγώνα (οργάνωση, σχεδιασμός, μελέτη γεωστρατηγικού περιβάλλοντος, εκπαίδευση, ασκήσεις κλπ), είτε την επιτυχή συμμετοχή σε διεθνή fora, όπου είναι δυστυχώς γνωστό ότι «πολλά παίζονται» και ο αγώνας δίνεται εκεί και στη διάρκεια της ειρήνης.

Ευχόμαστε ολόψυχα οι επόμενοι να είναι καλύτεροι από εμάς. Δεν θέλουμε να είμαστε οι καλύτεροι. Θέλουμε το καλό της Πατρίδας. Προφανώς θα κάναμε και εμείς λάθη. Ας τα εξετάσουν οι επόμενοι ψύχραιμα και όχι μικρόχυψα και ας τα διορθώσουν.

Όσοι αποφασίσαμε να φοιτήσουμε στη Σχολή Ευελπίδων, έχουμε ως υποχρέωση να γινόμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους και ως αποστολή να προτάσσουμε την Ελλάδα, ενθυμούμενοι πάντα τους ηρωικούς νεκρούς και τραυματίες.

Ο κύκλος έκλεισε. Είμαστε Περήφανοι!»