Είμαι Έλληνας! Ποίημα του Νίκου Λαουμτζή

Είμαι λιγάκι δύστροπος,

ίσως και κατεργάρης,

σίγουρα πολυμήχανος,

και συνεχώς γκρινιάρης.

Η εξουσία είν’ εχθρός,

η ελευθερία φάρος,

θεσμοί και νόμοι, βάσανο,

κι η πειθαρχία βάρος.

Το ξέρω είμ' ανυπότακτος,

δε μπαίνω σε καλούπι,

καρφώνομαι στο πείσμα μου,

δεν το κουνάω ρούπι.

Με το Θεό μου τα 'χω βρει

τον έχω κολλητάρι,

είμαι μαζί του μπεσαλής,

κι εκείνος με γουστάρει.

Ο έρωτάς μου, η ζωή,

μα φίλος μου κι ο χάρος,

γρήγορα αλλάζω γίνομαι,

από γλετζές, κουρσάρος.

Δαίμονας είμαι κι άγγελος,

γέρος, παιδί και βρέφος,

κι από γαλάζιος ουρανός,

θολούρα μαύρο νέφος.

Πίνακας ατελείωτος,

κι όχι καθάρια εικόνα.

σαν άγρια διαδήλωση,

τίγκα στα δακρυνογόνα.

Με βλέπει κάποιος κι απορεί,

δύσκολο να με νιώσει,

κι ακόμα δυσκολότερο,

να με ξεθεμελιώσει,

γιατί 'μαι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΆΡΧΙΣΕ,

κι ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.

ΝΛ