Η αγάπη της μητέρας διδάσκει.....

Τι κάνεις όταν επιστρέφεις από τις διακοπές; Σκαλίζεις τις αποσκευές των αναμνήσεων. Μια από αυτές τις μοναδικές στιγμές , ίσως για εμένα και η σπουδαιότερη από όλο το καλοκαίρι ήταν εκείνη την ημέρα που πήγαμε στις νεροτσουλίθρες.

Έτσι απρόσμενα λοιπόν & ενώ διασκεδάζαμε είδαμε το αναπάντεχο…. Ένας πατέρας με 2 μικρά παιδιά που του έλειπε το ένα πόδι. Μέχρι εδώ καλά . Έχει συμβεί σε πολλούς. Μα αυτός ο πατέρας περπατούσε χωρίς πατερίτσες και μέτρησα 8 ώρες ασταμάτητες (από τις 10 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα) να πηγαίνει με τα παιδιά του αδιαμαρτύρητα από την μια νεροτσουλίθρα στην άλλη. Να ανεβαίνει την μεγάλη ανηφόρα και να πηγαινοέρχεται χωρίς καμία γκριμάτσα βαρεμάρας, πόνου η αγανάκτησης. Αντιθέτως γελούσε συνέχεια και το διασκέδαζε.. Όταν άλλοι γονείς τα είχαν παρκάρει τα παιδιά τους στις νεροτσουλίθρες και έπιναν αμέριμνοι το καφεδάκι τους στις ξαπλώστρες, εκείνος με το ένα και μόνο πόδι έδινε το 100% του χρόνου του, της υπομονής του , των αντοχών και της αγάπης του στα 2 μικρά παιδιά του.

Έβαλα τα παιδιά μου να τον παρακολουθήσουν και να μου πουν τι βλέπουν.

- Περπατάει με ένα πόδι μαμά.

- Τι άλλο;

- Δεν κρατάει πατερίτσες. Μα πως το κάνει μάγος είναι;

- Θα σου πω μετά τι είναι. Τι άλλο;

- Ανεβαίνει την μεγάλη ανηφόρα χωρίς βοήθεια.

- Τι άλλο;

- Παίζει όλη την ώρα με τα παιδιά του όπως και εσύ μαμά.

- Μπράβο !!!! Πως το λένε αυτό;

- Παιχνίδι το λένε μαμά;

- Όχι. Το λένε ΑΓΑΠΗ καρδούλα μου.Τι άλλο;

-Είναι μόνος του όλη την μέρα. Λες μαμά να έχει πεθάνει η μαμά τους όπως πέθανε και ο μπαμπάς μας;

-Δεν ξέρω αγάπη μου. Τι άλλο βλέπετε;

- Έχει κι άλλο Μανώλη (είπε ο Τζανής). Τη βάψαμε. Η μαμά θα μας κάνει πάλι μάθημα και δεν θα προλάβουμε να παίξουμε.

Χαχαχαχαχα γέλασα με την ψυχή μου.

- Ναι αγάπες μου. Αυτό είναι μια ευκαιρία για μάθημα. Ίσως το μοναδικό και το σπουδαιότερο μάθημα που θα σας ακολουθεί σε ολόκληρη την ζωή σας και αυτή την εικόνα ετούτου του ανθρώπου να μην την βγάλετε ποτέ από το μυαλό σας. Είναι ΖΩΗ. Είναι πείσμα για ζωή. Είναι ένας άνθρωπος που δεν παραιτήθηκε. Δεν είπε «δεν μπορώ». Είπε ΜΠΟΡΩ. Και την κέρδισε την ζωή του. Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Αγωνίστηκε όπως αγωνίζομαι κάθε μέρα εγώ για εσάς και όπως ακριβώς θα κάνετε και εσείς στην ζωή σας.

Δεν θα γίνετε μικροί και ασήμαντοι. Θα γίνετε δυνατοί.

Δεν θα τα παρατάτε και δεν θα παραιτείστε από καμία δυσκολία και από κανένα εμπόδιο. Γιατί στην ζωή σας θα συναντήσετε πολλές δυσκολίες.Θα λέτε ΜΠΟΡΩ. ΕΙΜΑΙ ΑΞΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΛΕΨΩ.

Δεν θα ζητάτε βοήθεια από κανένα όπως και αυτός δεν ζητάει βοήθεια από τις πατερίτσες. Δεν χρειαζόσαστε «Πατερίτσες» και δεκανίκια. Θα πατάτε στις δικές σας δυνάμεις που βρίσκονται μέσα στην ψυχή σας.

Δεν θα κλαίγεστε για ότι κακό μπορεί να σας συμβεί και δεν θα επιτρέψετε σε κανένα να σας λυπάται. Όπως αυτός που δεν κάθεται σε μια καρέκλα να κλαίει την μοίρα του. Θα σας σέβονται οι άνθρωποι γιατί θα σας βλέπουν πάντα όρθιους και με αξιοπρέπεια. Να θυμόσαστε ότι ο άνθρωπος που τα χάνει όλα δεν είναι εκείνος που χάνει χρήματα η μέλη από το σώμα του. Εκείνος που τα χάνει όλα είναι αυτός που χάνει την ανθρωπιά του και την αξιοπρέπειά του. Μην αφήσετε ποτέ να συμβεί αυτό.

Θυμόσαστε το ποίημα του Κιπλινκ που σας έχω τυπώσει και σας έχω κρεμάσει στα δωμάτιά σας;

-Πώς να μην το θυμόμαστε μαμά; Αφού κάθε μέρα όλο τον χειμώνα μας έβαζες να διαβάζουμε και από λίγο για να το μάθουμε.

-Ευκαιρία λοιπόν να το ξαναπούμε.

-Πάλι; Και πότε θα παίξουμε;

-Πάλι. Γιατί η ζωή δεν είναι παιχνίδι αγάπη μου. Πάλι γιατί σας αγαπάω. Πάλι γιατί τότε που το διαβάσατε ήταν απλές λέξεις στο χαρτί. Τώρα όμως έχετε μπροστά σας την πραγματική εικόνα. Το αληθινό παράδειγμα και θέλω αυτόν τον θησαυρό να  τον φυλάξετε καλά στην μνήμη σας και στην ψυχή σας. Είναι ίσως το ακριβότερο πράγμα που μπορώ να σας χαρίσω.

ΑΝ να κρατάς καλά μπορείς το λογικό σου

όταν τριγύρω σου όλοι τα ΄χουν χαμένα

και σ΄εσέ της ταραχής των ρίχνουν την αιτία

ΑΝ να εμπιστεύεσαι μπορείς

Τον ίδιο τον εαυτό σου

Και όταν ο κόσμος δεν πιστεύει

& αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή τη δυσπιστία

Να περιμένεις ΑΝ μπορείς

δίχως να χάνεις την υπομονή σου

& αν όλοι σε συκοφαντούν

να μην καταδεχτείς ποτέ το ψέμα

& αν σε μισούν εσύ ποτέ

σε μίσος ταπεινό να μην ξεπέσεις

μα να μην κάνεις τον καλό

η τον πολύ σοφό στα λόγια

ΑΝ να εμπιστεύεσαι μπορείς

& να μην είσαι δούλος των ονείρων

ΑΝ να στοχάζεσαι μπορείς

δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου

Αν ν’ αντικρίζεις σου βαστά

Τον θρίαμβο & την συμφορά παρόμοια

& όμοια να φέρνεσαι σ’ αυτούς 

τους δυο τυραννικούς απατεώνες

ΑΝ σου βαστά η ψυχή ν’ ακούς

όποιαν αλήθεια εσυ έχεις ειπωμένη

παραλλαγμένη απ’ τους κακούς

για να ‘ναι για τους άμυαλους παγίδα

Η συντριμμένα να θωρείς

Όσα σου έχουν ρουφήξει την ζωη σου

Και πάλι να ξαναρχινάς

Να χτίζεις με εργαλεία που ‘ναι φθαρμένα

ΑΝ όσα αποχτήσεις μπορείς

Σ’ ένα σωρό μαζί να τα μαζέψεις

Και δίχως φόβο μονομιάς

Κορόνα η γράμματα όλα να τα παίξεις

Και να τα χάσεις κι απ’ αρχής

Ατράνταχτος να ξεκινήσεις πάλι

Και να μην βγάλεις & μιλιά ποτέ

γι’ αυτόν τον ξαφνικό χαμό σου

ΑΝ νεύρα & καρδιά μπορείς

& σπλάχνα και μυαλό & όλα να τα σφίξεις

Όλο τον κόσμο αν αγαπάς μα και ποτέ πάρα πολύ κανένα

Δική σου θα ‘ναι τότε η γη μ’ όσα και μ’ ότι απάνω της κι αν έχει

Μα κάτι ακόμα πιο πολύ:

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΑ ‘ΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Μετά από αυτό ακολούθησαν κι άλλες ερωτήσεις σχετικά με το δίκαιο και το άδικο & αφού ολοκληρώσαμε την κουβέντα μας ανεβήκαμε στον πύργο για να κατέβουμε πάλι τις νεροτσουλίθρες όταν ξαφνικά ακούσαμε τον ναυαγοσώστη να λέει στα παιδιά:

- Βρε σεις. Αφήστε λίγο την μαμά σας να ξεκουραστεί. Της βγάλατε το λάδι σήμερα. Λεπτό δεν έχει κάτσει.

Και προς μεγάλη μου έκπληξη ακούω τον Μανώλη να του λέει:

-Βλέπεις αυτό που είναι με ένα πόδι και ανεβαίνει στον πύργο; Η μαμά μου θα ανέβαινε ακόμα και αν δεν είχε κανένα πόδι.

Και εκεί που είχε μείνει άφωνος ο ναυαγοσώστης ακούω τον Τζανή να του λέει

- Και αν μπορείς να του σχωρνάς αυτή την δυσπιστία.

Με κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια ο άνθρωπος.

-Τίποτα (του λέω) δεν απευθύνεται σε εσένα. Απόσπασμα από ένα ποίημα. Να πέσουμε;

-Να πέσετε. Μου απάντησε.

Και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα πέσαμε στο νερό το δροσερό που ξέπλυνε όσα κακά μας περιτριγυρίζουν. Και βγήκαμε χαρούμενοι που δεν λιγοψυχήσαμε. Δεν λυπηθήκαμε αλλά θαυμάσαμε έναν άνθρωπο που μέσα από την αναπηρία του μας έδωσε ένα πραγματικά σπουδαίο μάθημα…..

Γράφει η Σοφία Φιλίππου