Ερώτηση στη Βουλή από την Έλενα Ράπτη βουλευτή Α' Θεσσαλονίκης της ΝΔ για τις Συντάξεις Χηρείας

Προς τους Υπουργούς Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης & Οικονομικών

ΘΕΜΑ: «Χορήγηση σύνταξης χηρείας ανεξάρτητα

από την ηλικία του/της εν ζωή συζύγου»

Κύριοι Υπουργοί,

Όπως γνωρίζετε το άρθρο 12 του νόμου 4387/2016 «Σύνταξη λόγω θανάτου»  προβλέπει πως χορηγείται πλέον στον επιζώντα σύζυγο με βάση ηλικιακά κριτήρια (πάνω από 55 ετών εσαεί, μεταξύ 52 και 55 ετών για 3 χρόνια διακοπή και επαναχορήγηση στα 67, κάτω των 52 ετών μόνον για 3 έτη και 5 χρόνια έγγαμου βίου για δικαίωμα χορήγησης). Αυτά ευτυχώς διαφοροποιούνται όταν υπάρχουν ανήλικα τέκνα και μέχρι αυτά να ενηλικιωθούν. Επίσης η  σύνταξη χορηγείται σε ποσοστό 50% και όχι 70% της σύνταξης του εκλιπόντος, όπως μέχρι πριν την 12η Μαΐου 2016. Τέλος, ο επαναϋπολογισμός ήδη συνταξιούχων θανόντων γίνεται από την υπογραφή του νόμου, άρα περαιτέρω μείωση, και  όχι από 1.1.2019 που θα ισχύσει σε όλους τους λοιπούς συνταξιούχους.

Ωστόσο αυτό το νέο πλαίσιο κανόνων δημιουργεί σημαντικά πρακτικά προβλήματα όπως επίσης αποκλείει και αδικεί ουσιαστικούς δικαιούχους της σύνταξης. Γιατί έχει μειωθεί το ποσοστό στο 50%; Εφόσον η σύνταξη είναι ανταποδοτική και έχουν καταβληθεί εισφορές 30 και 35 ετών γιατί να μην μπορεί να τις επωφεληθεί η εν ζωή σύζυγος; Πόσο εύκολο είναι με τα σημερινά επίπεδα ανεργίας για την εν ζωή σύζυγο να βρει εργασία αν χηρέψει μέχρι τα 55 της χρόνια ώστε να μπορεί να επιβιώσει μέχρι τη χορήγηση της σύνταξης στα 67 της έτη ή ακόμα χειρότερα αν είναι κάτω των 52 πως θα επιζήσει αφού θα της χορηγηθεί σύνταξη μόνον για 3 χρόνια και ποτέ ξανά; Παραλείποντας για την οικονομία του χώρου και άλλες τέτοιες στρεβλώσεις του νόμου προκύπτει η απορία ποια ακριβώς είναι η στόχευση ενός τέτοιου άρθρου, γιατί ασφαλώς δεν είναι κοινωνική, αλλά από ότι φαίνεται δεν είναι μάλλον και δημοσιονομική, τουλάχιστον σε βαθμό που δικαιολογεί μια τέτοια ρύθμιση.

Συμφωνώντας υποθέτω πως οι συντάξεις χηρείας μετά τη μείωση του ποσοστού στο 50% και τον επαναϋπολογισμό έχουν μετατραπεί ουσιαστικά σε επίδομα που προφανώς δε μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες διαβίωσης της οικογένειας,

Ερωτάσθε κύριοι Υπουργοί: 

1. Ποιο είναι το δημοσιονομικό όφελος που έχει προκύψει από την εφαρμογή του άρθρου 12 του ν.4387/2016;
2. Πόσοι από τους εν ζωή συζύγους που είναι δικαιούχοι αυτής της σύνταξης είναι σήμερα άνεργοι;
3. Μπορείτε να τροποποιήσετε το άρθρο 12 του παραπάνω νόμου προκειμένου να μην εξαρτάται το δικαίωμα σύνταξης στην/στον επιζούσα/επιζώντα σύζυγο από την ηλικία που θα έχει όταν χηρέψει ή από τα έτη έγγαμου βίου; 
4. Πόσο δύσκολο είναι να γίνει αντιληπτό ότι ο θάνατος ούτε είναι επιλογή αλλά ούτε μπορεί να προγραμματισθεί;

Θεσσαλονίκη, 5 Φεβρουαρίου 2018 Αριθμός Πρωτοκόλλου: 3212/ 5.2.2018

Η Ερωτώσα Βουλευτής Έλενα Ράπτη