Μπαμπινιώτης διαψεύδει (ξανά) Κοτζιά: «Δεν αναγνωρίσαμε ποτέ “μακεδονική γλώσσα”»

Ο καθηγητής Γλωσσολογίας επανέλαβε τα όσα είχε υποστηρίξει αρχικώς στο Protagon προκαλώντας την ενόχληση του υπουργού Εξωτερικών: ήταν παρών στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το 1977 και είναι σε θέση να γνωρίζει τι δεν αναγνωρίσαμε τότε ως χώρα

Συνεχίζοντας την αποδόμηση των επιχειρημάτων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ότι η Ελλάδα είχε δήθεν αναγνωρίσει «μακεδονική γλώσσα» από το 1977, ισχυρισμό που διατύπωσε και ο Νίκος Κοτζιάς στην πολυσυζητημένη πλέον συνέντευξή του τη Δευτέρα στην ΕΡΤ, ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα και δεν έχουμε αναγνωρίσει καμιά τέτοια.

Ο πρώην πρύτανης του ΕΚΠΑ επικαλείται εκ νέου τα όσα ανέφερε σε άρθρο του στο Protagon την περασμένη Παρασκευή, με το οποίο απάντησε στην κυβερνητική προπαγάνδα περί αποδοχής «μακεδονικής γλώσσας» στη διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών το 1977· μια πτυχή της επικοινωνιακή γραμμής του Μαξίμου με σκοπό να μετακυλιστούν ευθύνες σε προηγούμενες κυβερνήσεις για τη διαπραγμάτευση με την ΠΓΔΜ

Μιλώντας το πρωί της Τετάρτης στον ΑΝΤ1, ο κ. Μπαμπινιώτης έδωσε εκ νέου απάντηση στον υπουργό Εξωτερικών, τονίζοντας ότι ήταν παρών στη διάσκεψη που είχε γίνει στον ΟΗΕ το 1977 για τα γλωσσολογικά θέματα των Σκοπίων και ως εκ τούτου είναι σε θέση να γνωρίζει.

«Η γλώσσα των Σκοπιανών είναι βουλγαρικό ιδίωμα και θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε βουλγαροσλαβική ή βουλγαρο-σερβική», είπε χαρακτηριστικά ο καθηγητής, σημειώνοντας με έμφαση ότι δεν μπορούμε εμείς να την ονομάσουμε «μακεδονική».

«Δεν υπάρχει αναγνώριση της “μακεδονικής γλώσσας”. Ή έχουμε δεχθεί τη “μακεδονική γλώσσα” για τους Σκοπιανούς ή έχει γίνει ένα τραγικό λάθος» υπογράμμισε ο κ. Μπαμπινιώτης, προσθέτοντας ότι ο ίδιος προσπαθεί να δώσει επιχειρήματα στην κυβέρνηση, εν μέσω διαπραγματεύσεων για το ονοματολογικό. «Δεν μπορούμε να δίνουμε επιχειρήματα στους Σκοπιανούς», κατέληξε.

Σε άλλη του δημόσια τοποθέτηση, στα «Νέα», ο κ. Μπαμπινιώτης διευκρίνισε:

«Η πρόθεσή μου δεν ήταν και δεν είναι να αντιδικήσω σε πολιτικό επίπεδο με τον υπουργό Εξωτερικών ο οποίος χειρίζεται τον τελευταίο καιρό το πολύ δύσκολο και σύνθετο θέμα των Σκοπίων. Με ένα πολύ συνοπτικό άρθρο μου (στο Protagon) θέλησα επιστημονικά να εξηγήσω δημόσια ότι στη Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών που έγινε το 1977 στην Αθήνα το θέμα που συζητήθηκε για όλες τις χώρες που δεν χρησιμοποιούν το λατινικό αλφάβητο (Κίνα, Αραβικές χώρες, Ισραήλ, Ινδία, Ασιατικές χώρες, Ρωσία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Κύπρο και άλλες) ήταν ένα και μόνο: πώς θα προχωρήσουν οι χώρες αυτές για λόγους τυποποίησης (standardization) των γεωγραφικών ονομάτων τους σε μεταγραμματισμό (transliteration) των γεωγραφικών ονομάτων με λατινικά γράμματα βάσει συστημάτων μεταγραμματισμού που θα πρότειναν οι ίδιες οι χώρες.

» Πώς λοιπόν μπορεί να συναγάγει κανείς το συμπέρασμα και να αποδεχθεί ότι στη συνάντηση αυτή αναγνωρίστηκε η γλώσσα των Σκοπίων ως μακεδονική; Επειδή το κυριλλικό αλφάβητο όλων των σλαβικών γλωσσών των χωρών τής Σοβιετικής Ενωσης, των χωρών τής Γιουγκοσλαβίας (τής Σερβίας, τής Κροατίας άρα και τής πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας) και άλλων σλαβικών χωρών συμφωνήθηκε να μεταγράφεται με λατινικούς χαρακτήρες; Αυτό αποτελεί αποδοχή και αναγνώριση “μακεδονικής γλώσσας” το 1977; Αποτελεί απόφαση τού ελληνικού κράτους επί κυβερνήσεως τότε τού Κωνσταντίνου Καραμανλή; Και αυτή η απόφαση θα λαμβανόταν όχι από επίσημη διπλωματική αντιπροσωπία τής ελληνικής κυβέρνησης; Και, τελικά, αν λαμβανόταν ρητά μια τέτοια απόφαση, δεν θα απαιτείτο ειδική συζήτηση και ψηφοφορία και λοιπές ανάλογες διαδικασίες; Και δεν θα χαλούσε ο κόσμος τότε στην Ελλάδα;

» Ομολογώ –για να ικανοποιήσω την αυτοπεποίθηση τού κ. Υπουργού– πως δεν γνωρίζω από διπλωματία (ούτε από διπλωματικότητα), αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι η γλωσσική αδυναμία τού κ. Υπουργού να αντιληφθεί ότι άλλο πράγμα είναι η αναγνώριση μιας γλώσσας με ξένο όνομα (τής Βουλγαροσερβικής των Σκοπίων ως «μακεδονικής» !) και άλλο να δεχθείς τη μεταγραφή από ένα αλφάβητο (το σλαβικό κυριλλικό) σε ένα άλλο (το λατινικό), όπερ συνέβη στη Διάσκεψη τού 1977. Και επίσης ότι άλλο πράγμα είναι πώς ονόμαζαν και ονομάζουν από το 1940 οι Σκοπιανοί τη γλώσσα τους (ψευδώνυμα ως “μακεδονική”) και άλλο να την αναγνωρίσουμε εμείς επισήμως με αυτό το όνομα, αποδεχόμενοι έτσι την προϋπόθεση μιας ψευδούς ταυτότητας;

» Πληροφορήθηκα, τέλος, ότι δια στόματος τού κ. Υπουργού ελέχθη ότι το θέμα τής ψευδώνυμης «μακεδονικής γλώσσας» ετέθη για πρώτη φορά το 2010 από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Τότε δεν περίττευε να τεθεί θέμα το 2010, αν πράγματι είχε αναγνωρισθεί “μακεδονική γλώσσα” ήδη το 1977; Θα το ξαναπώ. Οι γραμμές αυτές γράφονται από επιστημονική υποχρέωση και μόνο μήπως αξιοποιηθούν από την ελληνική διαπραγματευτική ομάδα υπό τον κ. Υπουργό των Εξωτερικών, αν υποστηριχθεί από την πλευρά των Σκοπίων η δήθεν αναγνώριση “μακεδονικής γλώσσας” ήδη από το 1977!»

Η συνέχεια εδώ