 |
| Ο επίτιμος Α/ΓΕΣ με τη μία του κόρη |
Γράφει ο Δημήτριος Ανδρικόπουλος*
Θα ήθελα επί τη ευκαιρία της αλλαγής διοικήσεως του Α/ΓΕΣ να σας ενημερώσω για ένα περιστατικό και παράλληλα να το σχολιάσω. Μια στενή συγγενής μου (δεν θα ήθελα να αναφέρω ονόματα) έχει χάσει τον σύζυγο της αξιωματικό του Στρατού Ξηράς εν υπηρεσία και ένεκα της υπηρεσίας όταν ο γιός τους ήταν 2 ετών. Τα περασμένα Χριστούγεννα έλαβε μια ευχετήρια επιστολή υπογεγραμμένη από τον Σγο Μανωλά ως Α/ΓΕΣ και ένα συμβολικό χρηματικό ποσό με επιταγή ως δώρο στο όνομα του παιδιού της που τώρα είναι 13 ετών. Με πήρε τηλέφωνο αιφνιδιασμένη και φανερά συγκινημένη και με ρώτησε τι πρέπει να κάνει, διότι πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια ο Αρχηγός του Στρατού θυμόταν μια χήρα και το παιδί της. Μου είπε επίσης ότι ο γιός της τη ρώτησε κατά λέξη «Μα μαμά, ο Αρχηγός του Στρατού ξέρει εμένα;» Φαντάζομαι ότι αυτό θα έγινε και σε άλλες χήρες των πεσόντων στρατιωτικών και αναρωτήθηκα, μα καλά τόσοι αρχηγοί που πέρασαν και ίσως θα περάσουν δεν μπορούσαν να σκεφτούν να κάνουν αυτή την απλή πράξη ως ένδειξη τιμής και σεβασμού προς τους ανθρώπους που έπεσαν στο βωμό του καθήκοντος αφήνοντας ορφανές τις οικογένειες τους. Διαβάζοντας σήμερα την αποχαιρετιστήρια ημερήσια διαταγή του συγκεκριμένου Αρχηγού η οποία στο μεγαλύτερο μέρος ήταν ένα ευχαριστήριο προς το προσωπικό του Στρατού που διοίκησε δυστυχώς για ένα μόνο έτος και όχι άλλος ένας μακροσκελής απολογισμός των πεπραγμένων τους που συνήθως κάνουν οι περισσότεροι διοικούντες σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας αυτό το περιστατικό που δείχνει ότι τελικά όλα ξεκινούν και τελειώνουν στον άνθρωπο. Και όποιος κερδίσει τον άνθρωπο κερδίζει και τον πόλεμο.
ΥΓ. Με τον Επίτιμο πλέον κ. Α/ΓΕΣ Σγο Μανωλά ούτε συνυπηρέτησα, ούτε μου έκανε κάποιο ρουσφέτι προς αποφυγή κάθε παρεξήγησης.
* Ο Δημήτριος Ανδρικόπουλος είναι Αξκος της ΣΣΕ τάξεως 1989.
ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΑΝΩΛΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΛΟΙ ΘΑ ΣΑΣ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ
(Η εξουσία δείχνει τον άνδρα)
ΠΙΤΤΑΚΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ
Έγινα 65 χρονών.Άν δεν έζησα όλα αυτά τα χρόνια και άν δεν είδα άξιους να χάνονται και φελούς να φτάνουν ψηλά, πολύ ψηλά.Ποτέ δεν ένοιωσα σε όλη την Ελληνική μου ζωή να γίνεται πράξη αυτό που λέμε "αξιοκρατία".Σε τούτον εδώ τον τόπο,σ'αυτό το χάος της λαμογιάς,της λοβιτούρας,της προδοσίας και της κλεψιάς,του απύθμενου ψεύδους,που το μέγιστον αγαθό είναι η ψηφοθηρία και μόνο αυτή,που τα πάντα γίνονται για χάρην αυτής,της υποκρισίας και του αισχρού καθοσπρεπισμού και της σοβαροφάνιας,πώς μπορεί να επιβιώσουν και να εδραιωθούν άνθρωποι σαν τον Στρατηγό Μανωλά.Στρατηγός Μανωλάς,τί είναι αυτός ρε παιδιά,τί κάνει,σπουδαία πράγματα κάνει;Εργάζεται και αγωνίζεται για το καλό και το δίκαιο;Ρέ παιδία αυτός μας χαλάει την πιάτσα και τον κάναμε ΑΓΕΣ;Πώς μας ξέφυγε και ανέβηκε ώς εκεί;Στο σπίτι σου Μανωλά,στο σπίτι σου και να μας είσαι ευγνόμων που σε κάναμε ένα χρόνο ΑΓΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΑΝΩΛΑ.ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΣΕΒΑΣΜΟ,ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΝΕΙΑΣ ΜΟΥ,ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΣΟΥΝ,ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ,ΥΓΙΗΣ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ,ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΜΟΥ ΒΓΑΖΩ ΑΠ'ΤΟ ΘΗΚΑΡΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΜΑΙ ΕΝΩΠΙΩΝ ΣΟΥ ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΣΕΒΑΣ ΑΠΕΡΑΝΤΟ,ΑΝΑΦΩΝΩΝΤΑΣ "ΠΑΝΑΞΙΟΣ".
Το περιστατικό αναφέρει κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο μέλημα και πάγια υποχρέωση των Αρχηγών, των Δκτών σχηματισμών κατά περιοχές και να τιμούν κάθε χρόνο τις οικογένειες πεσόντων στο καθήκον με τελετές μνήμης και έμπρακτη συμπαράσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύγε Στρατηγέ!